Ένα από τα πιο διάσημα και πολυδιαφημισμένα έργα της Αυστριακής ζωγραφικής είναι Το φιλί του Gustav Klimt (1862-1918). Το έργο αποτελεί σύνθεση της «χρυσής» δημιουργικής περιόδου του καλλιτέχνη κατά την οποία ο ίδιος χρησιμοποιούσε φύλλα χρυσού και χάλκινες αποχρώσεις. Το έργο πέρα από την χρηματική του αξία που οφείλεται στον διάκοσμό του από πραγματικό χρυσό, διαθέτει και αξία συμβολική. Το τόσο πλούσιο διάκοσμο του Φιλιού πέρα από την πολυτέλεια που εκφράζει, παραπέμπει –ίσως- και σε μια άλλη ανάγνωση του έργου, σε μια ανάγνωση θρησκευτική αφού το χρυσό χρώμα θυμίζει εικόνες παρμένες από τη χριστιανική λατρεία.
Παρά τον πλούσιο διάκοσμο του έργου ο Klimt κατάφερε να διατηρήσει την αρμονία και την ισορροπία ανάμεσα στις δύο μορφές που αλληλοσυμπληρώνονται αντιθετικά. Αυτό γίνεται αντιληπτό τόσο σχηματικά (ορθογώνια-καμπύλες) όσο και χρωματικά (μαύρο-χρώμα)[1]. Τα χαρακτηριστικά του άνδρα είναι αντίθετα από αυτά της γυναίκας ωστόσο τους ενώνει μια κοινή βάση, ένα όλον που δηλώνεται με τη χρήση του χρυσού χρώματος. Το χρυσό ενώνει τις δύο μορφές, μοιάζει μάλιστα σαν λάμψη που αναδύεται από τις δύο μορφές. Οι δύο μορφές μοιάζουν παραδομένες σε κάποια άλλη διάσταση να στέκονται σε έναν ολάνθιστο λόφο επίσης πλούσια διακοσμημένο, και, παραδομένοι στον έρωτά τους, μοιράζονται ένα φιλί. Η ανωνυμία των δύο προσώπων επιτυγχάνεται με τα κλειστά μάτια της γυναικείας μορφής και με το περιστρεμμένο κεφάλι του άνδρα προς τη γυναίκα. Τα χέρια του άνδρα ξεπροβάλλουν από τον πλούσιο διάκοσμο και αγκαλιάζουν το κεφάλι της γυναίκας ενώ το δεξί χέρι της γυναίκας είναι περασμένο γύρω από το κεφάλι του άνδρα και με το αριστερό κρατά το δεξί χέρι του άνδρα. Παρότι οι δύο μορφές μοιάζουν να έχουν γίνει ένα σε μια ατμόσφαιρα εκστατική και ονειρική συνάμα δίνουν την αντιθετική αίσθηση κίνησης-ακινησίας με το χρυσό να «αγιοποιεί» αυτό το μοίρασμα έρωτα μεταφέροντάς τον από τη στιγμή του φιλιού στην αιωνιότητα, από το κοσμικό στο υπερβατικό.
Γράφει η Βασιλική Ρούσκα.
[1] Βλ. Gottfried Fliedl, ΓΚΟΥΣΤΑΦ ΚΛΙΜΤ, 1862-1918-, Ο κόσμος με σώμα γυναίκας, Taschen/ΓΝΩΣΗ, 2006, σ. 116.
Γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Θεολογία στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα με ειδίκευση στην Οικουμενική Θεολογία και σήμερα συνεχίζει με διδακτορικές σπουδές στη Δογματική και πιο ειδικά στην Αισθητική Θεολογία. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της έγραφε πολλά και διάφορα και έλεγε πως θα γίνει συγγραφέας. Ποιήματά της έχουν διακριθεί και δημοσιευθεί σε συλλογικούς ποιητικούς τόμους. Γράφει στα ηλεκτρονικά περιοδικά «Πεμπτουσία» και «City Culture» και οι δημοσιεύσεις της έχουν ξεπεράσει τις εκατό σε αριθμό. Έχει παρακολουθήσει πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια τέχνης αφού τα κείμενα και οι σπουδές της ασχολούνται κυρίως με την τέχνη και τον πολιτισμό. Έχει δουλέψει με ΑμεΑ και σε εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά. Αγαπημένος της προορισμός η Μήλος!
