60ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ || 31/10-10/11/2019
Ο κορυφαίος cult σκηνοθέτης Τζον Γουότερς στο 60ό ΦΚΘ
Μια τριήμερη εμπειρία Τζον Γουότερς θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό του 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (31/10 –10/11/2019). Ο τολμηρός σκηνοθέτης και θρυλικός εκπρόσωπος του cult cinema θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη από τις 6 μέχρι τις 8 Νοεμβρίου και με μεγάλη χαρά το Φεστιβάλ θα του απονείμει Χρυσό Αλέξανδρο για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Ο «Πάπας του Τrash», όπως τον χαρακτήρισε ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, παίρνει από το 60ό ΦΚΘ carte blanche για να επιλέξει 10 αγαπημένες του ταινίες. Πρόκειται για εξωφρενικά ξεκαρδιστικές ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ που αντικατοπτρίζουν την αγάπη του για το ακραίο στην τέχνη και ειδικότερα στις ταινίες exploitation.
O Τζον Γουότερς θα παρουσιάσει το one–man show “This Filthy World” στον κινηματογράφο Ολύμπιον, στη διάρκεια του Φεστιβάλ. Αυτή η standup comedy παράσταση είναι αφιερωμένη στο εμμονικό του γούστο, τις παράλογες συμβουλές του και την επαγγελματική του καθοδήγηση για το πώς να γίνει κανείς ένας επιτυχημένος και ευτυχισμένος νευρωτικός.
Ο σκηνοθέτης θα μοιραστεί, επίσης, την «κηλιδωμένη του σοφία» (γνώριμη και στο νέο του βιβλίο “Mr. Know-It-All: The Tarnished Wisdom of a Filth Elder”) σε ένα masterclass ανοιχτό για το κοινό. Απευθυνόμενος σε σινεφίλ, φανατικούς του σινεμά και θαυμαστές του κινηματογραφικού trash, θα μιλήσει για το πώς να βρεις χρηματοδότηση για τις ταινίες σου, πώς να επιβιώσεις στο Χόλιγουντ και πώς να αποτύχεις, οποιοδήποτε επαγγελματικό δρόμο και αν επιλέξεις.
Ακόμη, νεαροί κινηματογραφιστές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα αποκλειστικό workshop με τον σκηνοθέτη. Όπως αναφέρει ο Άλαν Κάμινγκ στην κριτική του νέου βιβλίου του Γουότερς στους New York Times, ο σκηνοθέτης συνεχίζει «να μεταδίδει την “ανώμαλη”, αλλά απολύτως συνετή (συνήθως) σοφία του στις νεότερες γενιές που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν έγινε διάσημος». Περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο συμμετοχής στο workshop θα ανακοινωθούν σύντομα.
Τέλος, το 60ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα τιμήσει τον Τζον Γουότερς με τον Χρυσό Αλέξανδρο σε μια ειδική εκδήλωση.
Ο Τζον Γουότερς με λίγα λόγια
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, ο Τζον Γουότερς έχει γράψει ιστορία στο ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Ο δημιουργός από τη Βαλτιμόρη έγινε γνωστός για το ασυγκράτητο χιούμορ του, την αγάπη του για το κακό γούστο και την διαστρέβλωση των παραδοσιακών ηθικών αξιών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε και η συνεργασία του με την Divine, το διαχρονικό ίνδαλμα της διαφορετικότητας, της τόλμης και του αχαλίνωτου χιούμορ, η οποία πρωταγωνίστησε στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Mondo Trasho (1969). To 1972, ο Τζον Γουότερς σκηνοθετεί το Pink Flamingos που ανακηρύσσεται cult αριστούργημα και αποτελεί την πρώτη ταινία μιας «trash τριλογίας» (ακολουθούν τα Female Trouble το 1974 και Desperate Living το 1977). To 1981 σκηνοθετεί το Polyester, αλλά η μεγάλη του εμπορική επιτυχία υπήρξε το Hairspray (1988), το οποίο αποκτά τη δική του ζωή και εκτός της μεγάλης οθόνης, μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ανεβαίνει σε σχολικές σκηνές στις ΗΠΑ.
Το 1990, ο Τζον Γουότερς σκηνοθετεί τον Τζόνι Ντεπ στο μιούζικαλ Cry–Baby. Η ταινία Serial Mom, με πρωταγωνίστρια την Κάθλιν Τέρνερ, βγήκε στις αίθουσες το 1993 και παραμένει μία από τις αγαπημένες ταινίες του Τζον Γουότερς. Το 1998 γυρίζει το Pecker, μια παρωδία για τον κόσμο της τέχνης με τους Έντουαρντ Φέρλονγκ και Κριστίνα Ρίτσι. Το Cecil B. DeMented, μια ταινία κινηματογραφικής τρομοκρατίας, βγήκε στις αίθουσες το 2000 και ακολούθησε η sexploitation παρωδία A Dirty Shame το 2004.
Ο Τζον Γουότερς θεωρείται εμβληματική φιγούρα της αμερικανικής καλλιτεχνικής σκηνής -«εθνικό θησαυρό» τον χαρακτήρισαν οι New York Times. Ο ίδιος σημειώνει στο βιβλίο του “Mr. Know-It-All: The Tarnished Wisdom of a Filth Elder”, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα: «Μου συνέβη το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν δημιουργικό άνθρωπο· με αποδέχτηκαν».
Οι ταινίες της carte blanche:
Boom! του Τζόζεφ Λόουζι (ΗΠΑ, 1968)
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον πρωταγωνιστούν στην ταινία του Τζόζεφ Λόουζι για τη σχέση ανάμεσα σε μια πολύ πλούσια, ετοιμοθάνατη γυναίκα και έναν φτωχό νεότερό της ποιητή που γίνεται ο «άγγελος του θανάτου» της. Η ταινία υπήρξε εμπορική αποτυχία, αλλά αποτελεί μια συναρπαστική μεταφορά έργου του Τένεσι Γουίλιαμς – ο ίδιος θεωρούσε, μάλιστα, την ταινία ως την καλύτερη μεταφορά θεατρικού του στη μεγάλη οθόνη.
Mom and Dad του Μπράιαν Τέιλορ (ΗΠΑ/Βρετανία, 2017)
Μια έφηβη και ο αδελφός της πρέπει να επιβιώσουν ένα 24ωρο βίας, στη διάρκεια του οποίου όλοι οι γονείς στις ΗΠΑ προσπαθούν να σκοτώσουν τα ίδια τους τα βλαστάρια. Ένα καθηλωτικό και αστείο B-Movie, με πρωταγωνιστές τους Νίκολας Κέιτζ και Σέλμα Μπλερ.
The Strange Ones των Λόρεν Βολκστάιν, Κρίστοφερ Ράντκλιφ (ΗΠΑ, 2017)
Ένας νεαρός άνδρας και ένα αγόρι ταξιδεύουν στην αμερικανική ύπαιθρο. Οι φαινομενικά ήρεμες διακοπές τους θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη σκοτεινών μυστικών. Γεμάτο ονειρικά σύμβολα, το σκηνοθετικό ντεμπούτο των δύο νεαρών δημιουργών απέσπασε βραβεία στα Φεστιβάλ SXSW και Ρότερνταμ.
Krisha του Τρέι Έντουαρντ Σουλτς (ΗΠΑ, 2015)
Μια γεμάτη ένταση ταινία με ηρωίδα την Κρίσα, μια μεσήλικη γυναίκα που επιστρέφει στην οικογένειά της μετά από δεκαετή εγκλεισμό για εθισμό σε ουσίες και αλκοόλ. Στο οικογενειακό τραπέζι θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους συγγενείς της στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τρέι Έντουαρντ Σουλτς που αντλεί έμπνευση από πραγματικές ιστορίες της οικογένειάς του.
Tickled των Ντέιβιντ Φάριερ και Ντίλαν Ριβ (Νέα Ζηλανδία, 2016)
Ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φάριερ αποφασίζει να ερευνήσει μια περίεργη πληροφορία για έναν διαγωνισμό γαργαλήματος. Μια απίστευτη ιστορία για την ηδονή του γαργαλητού και την σκοτεινή πλευρά του Διαδικτύου.
Who Took Johnny των Ντέιβιντ Μπέιλινσον, Σούκι Χόλι, Μάικλ Γκαλίνσκι (ΗΠΑ, 2014)
Η επανεξέταση μιας διαβόητης υπόθεσης που συνέβη πριν από 30 χρόνια: της εξαφάνισης του Τζόνι Γκος, ενός αγοριού που μοίραζε εφημερίδες στην Άιοβα. Ήταν η πρώτη περίπτωση εξαφάνισης παιδιού που δημοσιοποιήθηκε στις χάρτινες συσκευασίες γάλακτος. Μια συναρπαστική πραγματική ιστορία.
Hors Satan του Μπρουνό Ντιμόν (Γαλλία, 2011)
Η σχέση ενός περιπλανώμενου άνδρα και μιας νεαρής γυναίκας που έχει υποστεί κακοποίηση. Ο Μπρουνό Ντιμόν χρησιμοποιεί όνειρα, εφιάλτες, το Θείο, την ομορφιά και τη βία για να καθηλώσει το κοινό με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, εισπράττοντας τις καλύτερες και τις χειρότερες κριτικές.
American Animals του Μπαρτ Λέιτον (ΗΠΑ, 2018)
Τέσσερις νέοι άνδρες σχεδιάζουν την κλοπή ενός σπάνιου βιβλίου από τη βιβλιοθήκη του τοπικού πανεπιστημίου. Μια πραγματική ιστορία για μια τρελή ληστεία και ένα συναρπαστικό σχόλιο για το αμερικανικό όνειρο, με μια ομάδα νεαρών ηθοποιών.
I, Olga των Πετρ Κάζντα, Τομάς Γουέινρεμπ (Τσεχία, 2016)
Η ιστορία της 22χρονης Όλγκα Χεπνάροβα, η οποία υπήρξε θύτης μαζικής δολοφονίας, όταν το 1973 έπεσε με ένα φορτηγό πάνω σε μια ομάδα ανθρώπων στην Πράγα. Με ασπρόμαυρη φωτογραφία, η ταινία είναι μια ιστορία οργής και βίας, ένα συναρπαστικό πορτραίτο μιας δολοφόνου.
The Green Fog των Γκι Μαντίν, Έβαν Τζόνσον, Γκάλεν Τζόνσον (ΗΠΑ, 2017)
Χρησιμοποιώντας εικόνες του Σαν Φρανσίσκο, το The Green Fog του Γκι Μαντίν –με τη συνεργασία των Έβαν και Γκάλεν Τζόνσον- είναι η εκδοχή τους πάνω στο Vertigo του Άλφρεντ Χίτσκοκ και χρησιμοποιεί πλάνα από ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα. Μια πρωτότυπη ταινία που το περιοδικό Sight and Sound χαρακτήρισε ως «μια ευφυέστατη άσκηση στη μετα-αφήγηση».
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
