Τούτος ο κόσμος, αυτός καθαυτός, δεν είναι λογικός, αυτό μόνο μπορούμε να πούμε. Παράλογη όμως είναι η αντιπαράθεση του ανορθολογικού από τη μια και του επιτακτικού πόθου για σαφήνεια από την άλλη, που το κάλεσμα που αντηχεί ως τα μύχια της ψυχής του ανθρώπου. Το παράλογο εξαρτάται τόσο από τον άνθρωπο όσο και από τον κόσμο. Για την ώρα, αυτό είναι ο μοναδικός σύνδεσμός τους. Τους ενώνει όπως μόνο το μίσος ενώνει τ’ ανθρώπινα πλάσματα. Αυτά και μόνο διακρίνω καθαρά σε τούτο το απέραντο σύμπαν όπου συνεχίζεται η περιπέτειά μου. Ας σταθούμε εδώ. Αν θεωρήσω ότι αυτός ο παραλογισμός που ρυθμίζει τη σχέση μου με τη ζωή είναι αληθινός, αν μπροστά στο θέαμα του κόσμου με διακατέχει ένα παρόμοιο συναίσθημα, μια τέτοια διορατικότητα που μου επιβάλλει η αναζήτηση της γνώσης, οφείλω να θυσιάσω τα πάντα στο βωμό αυτής της βεβαιότητας και να την κοιτάξω κατάματα για να καταφέρω να την κρατήσω. Οφείλω, κυρίως, να συμμορφωθώ μ’ αυτήν και να συνεχίσω, ενώ υφίσταμαι όλες τις συνέπειές της.

 


*Ο μύθος του Σισύφου. Δοκίμιο για το παράλογο.
*Μετάφραση: Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ, Μαρία Κασαμπάλογλου- Ρομπλέν
*Εκδόσεις Καστανιώτη
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΤα κιάλια, Αντώνης Θ. Παπαδόπουλου
Επόμενο άρθροΣυνοικισμός, Μάνος Ελευθερίου
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.