O “σκληρός τόπος” της ζωγραφικής και πως τον βιώνει ο καλλιτέχνης

IANOS | ΚΥΚΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ «ΠΕΡΙ ΩΡΑΙΟΥ» ΣΤΟ CAFE ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ

O ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΜΙΑΚΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ ΑΝΔΡΕΑ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟ

ΘΕΜΑ: Ο «ΣΚΛΗΡΟΣ ΤΟΠΟΣ» ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΙΩΝΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ;

Link Φωτογραφικού υλικού:

              https://cdn.ianos.gr/media/articles/galleries/a/n/andreas_sinopoulos.jpg

              https://cdn.ianos.gr/media/articles/galleries/8/3/83._2010_41_5x30_._.jpg

              https://cdn.ianos.gr/media/articles/galleries/_/9/_9._._._._2018_31_5x24_1_._.jpg

Την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου στις 18:00 ο επιμελητής της Αλυσίδας Πολιτισμού IANOS, Κώστας Καζαμιάκης στο πλαίσιο του κύκλου συζητήσεων «Περί Ωραίου» στο Cafe του ΙΑΝΟΥ, συνομιλεί με τον ζωγράφο Ανδρέα Σινόπουλο, με θέμα: Ο «σκληρός τόπος» της ζωγραφικής και πως τον βιώνει ο καλλιτέχνης;

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας (Σταδίου 24) και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Λίγα λόγια για τον Ανδρέα Σινόπουλο

Ανδρέας Σινόπουλος. Ζωγράφος, Καθηγητής ζωγραφικής.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε Ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών – Εικαστικό Τμήμα, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με δάσκαλο τον Μ. Θεοφυλακτόπουλο. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα Χαρακτικής στην ίδια σχολή με δάσκαλο τον Γ. Μήλιο και Ιστορία Τέχνης με τη Νίκη Λοϊζίδη. Η διπλωματική του εργασία (1993) βαθμολογήθηκε με Άριστα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).

Ατομικές εκθέσεις: ΓΚΑΛΕΡΙ ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ – Χαλάνδρι, Αθήνα 1996, ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ – Χαλκίδα 1996, ΓΚΑΛΕΡΙ ΤΗΣ ΕΡΣΗΣ – Αθήνα 1999 και έχει συμμετάσχει σε δεκαεπτά ομαδικές (1990–2008) μεταξύ των οποίων: ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΙΛΕΑΝΑ ΤΟΥΝΤΑ – Αθήνα 1993, ΙΔΡΥΜΑ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ-ΧΟΡΝ – Αθήνα 1996, ΓΚΑΛΕΡΙ ΑΤΡΙΟΝ – Θεσσαλονίκη 1996, 1999, 2002, FONTAINE L’ EVEQUE GALLERY – Βέλγιο, F.L.E. 2002

Οι δύο πρώτες εκθέσεις περιελάμβαναν, αποκλειστικά, σχέδια καθώς και έργα με μονόχρωμη μελάνη, βασισμένα στην επαφή και το θαυμασμό του για την απωανατολική ζωγραφική, ενώ, στην τρίτη έκθεση, παρουσίασε έργα σε χρώμα. Από το 1999 διδάσκει ζωγραφική στο Εργαστήριο Ζωγραφικής του Δήμου Ζωγράφου στην Αθήνα. Το 2007 άρχισε να ζωγραφίζει κυρίως μη αναπαραστατικά, και μία μικρή επιλογή από αυτή τη δουλειά, την οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα, φωτογραφήθηκε το 2011 και το 2016.

Γράφει ο Ανδρέας Σινόπουλος

Μέχρι το 2007 πίστευα ότι η (παραστατική) ζωγραφική δικαιώνεται τελικά από το αποτέλεσμα ‒πως εκείνο μόνο έχει αξία. Το αποτέλεσμα ‒που διαρκεί λίγες στιγμές η οριστικοποίησή του‒ μου έδινε κάποια “αόριστη ικανοποίηση”, καθόλου όμως η διαδικασία με την οποία έφτανα έως εκεί. «Αόριστη ικανοποίηση», επειδή συνδεόμουν αβέβαια, και λίγο, με ότι ζωγράφιζα. Δεν πήγαζε κάποιο συναίσθημα από μέσα μου, δούλευα μόνο με τη γνώση. Σε αυτή την κατάσταση βρισκόμουν αμήχανος και όχι ευχαριστημένος. Τότε οδηγήθηκα, στο να αγνοήσω πλήρως τα ζωγραφικά ιδεώδη που είχα. Η βασική ιδέα ήταν να δουλεύω με όλη μου την ύπαρξη παρούσα, όχι αποκλειστικά με το μυαλό μου. Και για να συμβεί αυτό, χρειαζόταν να σχετιστώ με «όλη την ύπαρξή μου»…Περιορίστηκα σε τελείως στοιχειώδη μέσα, χαρτί και ένα ή δύο χρώματα. Δεν προκαθόριζα κανένα αποτέλεσμα την ώρα της ζωγραφικής, δεν έκρινα, δεν σκεπτόμουν τίποτα. Πλησίαζα στο άγνωστο ή μη αναγνωρίσιμο θέμα μου, έχοντας αμείωτη την ένταση με την οποία αναπτυσσόταν η ζωγραφική πράξη -από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση. Κάποιο συναίσθημα τα τροφοδοτούσε όλα αυτά. Ζωγραφίζοντας έτσι, βρισκόμουν σε έναν σκληρό τόπο, στον οποίον όμως, μπορούσα να υπάρχω σχεδόν ακέραιος. Η ζωγραφική δεν γινόταν βάσανο. Από την άλλη πλευρά, δεν εγκατέλειψα τις σπουδές, την παραστατικότητα, θα ήταν σαν να εγκαταλείπω (και να απομακρύνομαι από) την τέχνη μου, το θεμέλιο και το κριτήριο.

Η ζωγραφική του Ανδρέα Σινόπουλου έχει εικαστικές- ποιητικές αναφορές που μας οδηγούν στις απόψεις που ακολουθούν.

-Όλοι θέλουν να καταλάβουν τη ζωγραφική. Γιατί δεν προσπαθούν να καταλάβουν το κελάηδημα των πουλιών; Τους αρέσει η νύχτα, ένα λουλούδι, τόσα πράγματα γύρω τους, χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουν τη ζωγραφική; Πάμπλο Πικάσο, 1881-1973.

-Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα. Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957.

-Η ζωγραφική είναι πολύ εύκολη όταν δεν ξέρεις να ζωγραφίζεις και πολύ δύσκολη όταν ξέρεις. Edgar Degas, 1834-1917.
-Αν ακούς μια φωνή μέσα σου να σου λέει «δεν μπορείς να ζωγραφίσεις», τότε οπωσδήποτε να ζωγραφίζεις, και η φωνή θα σωπάσει. Βίνσεντ Βαν Γκογκ, 1853-1890.

Λίγα λόγια για τον κύκλο συζητήσεων «Περί Ωραίου»

Από το 2015 που ξεκίνησε ο κύκλος συζητήσεων «Από το Αμπέλι στο Θέατρο», ο Κώστας Καζαμιάκης έχει συνομιλήσει με πλήθος εικαστικών καλλιτεχνών, φιλοσόφους, συγγραφείς, αρχαιολόγους καθώς και ανθρώπους του θεάματος στο Cafe του ΙΑΝΟΥ. Σε συνέχεια αυτών των επιτυχημένων κύκλων, το Σεπτέμβριο 2018 ξεκινά ο νέος κύκλος παρουσιάσεων με τίτλο: «Περί Ωραίου. Συζητήσεις για την Τέχνη, τη Λογοτεχνία, τη Φιλοσοφία, την Αρχαιογνωσία».

Χρήσιμες πληροφορίες

Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΙΑΝΟΥ και θα προβάλλονται ζωντανά διαδικτυακά σ` όλον τον κόσμο.

Η είσοδος στις συναντήσεις είναι ελεύθερη

Οι εκδηλώσεις θα προβάλλονται ζωντανά και στο ianos.gr

IANOS | Σταδίου 24, Τ. 210 3217810, www.ianos.gr

Link Εκδήλωσης:

      https://www.ianos.gr/events/peri-wraiou-kostas-kazamiakis-andreas-sinopoulos-ekd.html

Αλεξία Κατσαβού

Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.