Η ΕΚΘΕΣΗ «ΕΓΚΟΛΠΙΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ – ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ» ΣTHN ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ (1927-1999) ΣΤΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ.
Από τις 9 Ιουλίου ως τις 10 Αυγούστου 2019 θα διαρκέσει η έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου, με τίτλο: ” Εγκόλπια Απεικονίσματα- Πρόσωπα και Μνήμες” που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του πατέρα του Χαρίλαου Κ. Ευαγγελάτου στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa “Ροδόπη” I.Μεσολωρά 7 & Βύρωνος στο Αργοστόλι. Πρόκειται για μια συλλογή προσωπογραφιών που φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης με μοντέλα εκ του φυσικού, αλλά και μορφές που αναδύονται από τη μνήμη του σε εννοιακά τοπία. Ορισμένα από τα έργα εκτέθηκαν στις μεγάλες ατομικές εκθέσεις του το 2018 στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών και το 2019 στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά. Κύριο χαρακτηριστικό των έργων είναι η άμεση ποιητική εκφραστική τους διάσταση. Σε αυτή την περιδιάβαση των ευφάνταστων καταθέσεων εντάσσονται ενότητες με καθαρά υπερρεαλιστικά στοιχεία και σχηματοποιημένες μορφές της μνήμης που αναφέρονται σε φαντασιακούς τόπους. Με μικτές τεχνικές δημιουργείται αναμφίβολα μια ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ βαθμιαία και σταδιακά υιοθετείται η αφαιρετική γραφή με έμφαση ωστόσο στον αστείρευτο δυναμισμό των συνθέσεων και στην λαμπερή χροιά του χρώματος. Στις σημαντικές συνθέσεις η ταυτότητα των δομήσεων επικρατεί απέναντι στη ζωγραφική δομή της ανάδειξης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια ουσιαστική υπόσταση, που υπαγορεύει και μεταφέρει αισθητικές λύσεις στη διαδρομή της. Πρόκειται για προσεγγίσεις που η έμπνευση τους παρουσιάζει χαρακτηριστικά στοιχεία που εικονίζονται με πρωτοποριακό ρυθμό ενώ αποκρυπτογραφούν παρακαταθήκες εξερεύνησης, αρμονικής μαγείας και αισθαντικής σημασίας .
Με καθαρότητα θέσεων παραπέμπουν σε μνημονικές χαράξεις που με εύληπτη αμεσότητα οδηγούν σε οδούς προέκτασης και σε κυτταρικές ιδεοληψίες που ευπρόσδεκτα στηρίζουν την προοπτική της ολοκλήρωσης. Στις σειρές των δημιουργημάτων εμπεριέχονται συμβολισμοί που σχηματίζονται με λιτές και αδρές γραμμές. Με μοναδική λεπτομέρεια και απαράμιλλη διάθεση τα αληθινά κομψοτεχνήματα τονίζουν ενημερωτικά πως είναι προϊόντα μελέτης, με μια απλότητα που αποκτά μεγαλείο. Τα οικεία αλλά και τα άγνωστα μοτίβα παίζουν εναλλακτικούς ρόλους και αναδύονται σε πρωταγωνιστές της εμπεριστατωμένης τεχνοτροπίας του καθώς αποκτούν διαστάσεις. Εκπέμπουν εσωτερικό φως και ενέχουν μια διορατική και εμβληματική συνέχεια. Σκιαγραφούν μια συμπερασματική αποτίμηση που αποτελείται από προσωπικές αναγωγές, καίριες και ουσιαστικές στιγμές με χρονολογική σειρά που λειτουργεί σαν βιωματικός σπινθήρας με ποικίλες αναφορές που καταδύονταν και καταγράφονται από χρόνια στο ευρύτερο. Ο καλλιτέχνης δίνει την ευκαιρία στο φιλότεχνο θεατή να ενστερνιστεί την αμεσότητα που επιβάλλει τα ίχνη της ύπαρξής και της παρουσίας μιας διερευνητικής διαμεσολάβησης. Ο ιδιότυπος λόγος του ιδιαίτερα ευκρινής για την τονωτική μεγέθυνση των χαρακτηριστικών προσδίδει υπόσταση στην σχεδιαστική φύση των επιτευγμάτων του που σίγουρα έχουν βιογραφικό χαρακτήρα. Περιγράφει θέσεις και θεάσεις που λειτουργούν με κίνηση προς μια διαδικασία κριτικής επισκόπησης. Τίποτα δεν είναι τυποποιημένο η προβλέψιμο στην αυθόρμητη και καθόλου επιτηδευμένη τεχνοτροπία που ακολουθεί. Στους πίνακες ο έντονος συναισθηματικός προβληματισμός προκαλεί ερωτήσεις για τον ίδιο. Αμετάκλητα αποπνέει συγκρίσεις για τις πτυχές του υλικού Μέσα από ένα ελεγειακό χαρακτήρα πρωτοτυπίας παρουσιάζεται ένας μοναδικός, ιστορικά πολυδιάστατος αισθητικός διάλογος μεταξύ του καταξιωμένου καινοτόμου καλλιτέχνη γιού και του καλλιεργημένου πατέρα . Συνυπάρχουν σε μια γόνιμη συνομιλία ανάμεσα στο διαχρονικό μύθο της έμπνευσης και στην σύγχρονη ιστορία της τέχνης καθώς ο μεν δημιουργός εκπροσωπεί την καλλιτεχνική έκφραση που αντανακλά με ώριμο τρόπο στην ελληνική ιδιαιτερότητα και από την άλλη πλευρά ο συνομιλητής βιώνει τα κοινά θέματα, τα σύμβολα την διαπάλη των συναισθημάτων, των υλικών και της φόρμας που αποδίδονται σε έργα με υψηλό περιεχόμενο που συμβαδίζουν με την έρευνα για την ποιότητα της μορφής.
Ο Κώστας Ευαγγελάτος υπερασπίζεται το πνεύμα των εμβληματικών τάσεων που υπηρετεί σε κάθε εποχή με τρόπους ανάλογους και των συλλήψεων που συνιστούν την βαθύτερη πλαστική συνείδηση. Ο επισκέπτης της έκθεσης έρχεται σε επαφή με την μοναδική τεχνική πράξη που υπάρχει σε πρωτολάτες μήτρες. Που αναπτύσσεται παράλληλα με γλυπτικές φόρμες των προσώπων που κατακτούν. Στα σχέδια εντοπίζονται σπουδές από μνημειακές συνθέσεις, επιφάνειες με αίσθηση ισορροπίας και ρυθμού, πτώσεις και επελάσεις και ενότητες με αρχές που διακρίνονται για την ρευστότητα, την απλότητα, την δύναμη και την ακρίβεια. Οι γραμμές ευέλικτες, συνεχείς και ελεύθερες σχηματίζουν και υποβάλλουν την σωματικότητα και τον όγκο τους, δίνουν το μέτρο των δυνατοτήτων, των μορφοπλαστικών αναζητήσεων και μας εισάγουν στην οριστική θέση στην επαφή, στο αλληλέγγυο, στην ανάταση, στην πυκνή ουσία της ζωής. Χαρτογραφούν και συμπυκνώνουν την διάσταση της δημιουργίας, το ανθρωπιστικό περιεχόμενο, την αντοχή της ενοποίησης. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο άνθρωπος, σε κλίμακες. Διαφαίνονται οι αισθητικές ποιότητες, οι αξίες, η εξοικείωση, οι αναφορές και οι επιρροές που επιβάλλονται με σχεδιαστική λιτότητα, εξπρεσιονιστική ένταση της απόδοσης, απλοποιήσεις, σχηματοποιήσεις, διαπλοκές του θετικού και του αρνητικού, του φωτός και της σκιάς, καθώς και η ευαισθησία του πλασίματος στα ολοκληρωμένα εξωτερικά μοτίβα. Η συνάντηση του Χαρίλαου με τον Κώστα κινείτε με αγάπη μνήμης και σύνεση θύμησης, εκφράζεται σε πληρέστερη επικοινωνία. Με θάρρος και ειλικρίνεια, μοιράζονταν με το κοινό, μαζί μας, συναισθήματα και αλήθειες, εμπειρίες, δοκιμασίες και χαρμόσυνες στιγμές, μετουσιώνοντας δραστικά κάθε τι υπαρκτό.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
