Saluader «Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή
Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City»
ΠΟΙΗΤΙΚΉ ΣΥΛΛΟΓΉ
Καθώς ολοκληρώνεται- στο επόμενο τεύχος- η ποιητική συλλογή Περπατώντας… μια αστραπιαία ματιά, στην εποχή που την γέννησε… αν και η ζωή στην γη τότε, υποσχόταν πολλά ακόμη, εγώ διέβλεπα την μοίρα την ανθρώπινη και αν και χαμογελαστή, μέσα μου, έβραζε η ανησυχία. Εξού και η συγκεκριμένη συλλογή.
Μαρία Πανούτσου
«Περπατώντας στο δακτύλιο του Κρόνου ή
Οι εξομολογήσεις ενός άνδρα από το City»
Σε συνέχειες
κ΄
Κάτι μου λέει πως δεν θα ξανανθίσουν οι μυρωδάτες
χνουδάτες παπαρούνες. Κλειστές θα μείνουν.
Μίσεψε το πράσινο ξερό φύλλο να στολίσει τον δρόμο
για το πρώτο έχε γειά. Βάψανε τους δρόμους κόκκινο
και το ασφαλτοστρωμένο ρυάκι, χέρσος τόπος έγινε περίπου
θύμηση από αγρό και βουκολικό μυθιστόρημα.
Θα ζωγραφίσω την άλλη μέρα τους τοίχους με μαύρο επίσης.
Κλείστε τα παράθυρα. Κτίστε τα.
Τούβλα στυλώθηκαν και όρθωσαν ναούς λατρείας. Ένα δάκτυλο να
βρισκόταν ελεύθερο να σταματήσει το τραίνο, που περνά έξω από της
Αττικής τα τείχη, και παραμυθέεται τον κόσμο, που γαλουχείται με
την ευθυγράμμιση του τζαμιού.
κα΄
Κριτική του εαυτού σου κάνεις, τί κοιτάς εμένα;
Δεν ανηφορίζω πλαγιές
σπαρμένες με δρεπανιστά στάχυα
ούτε πέλαγος μανιασμένο.
Τη φύση να φοβούμαι πιότερο από τις φοβερές ανθρωποφαγίες
που έχεις σκοπό να δικαιολογήσεις.
Δεν φοβάμαι παρά τα μάτια μου που αξεπέραστα τρελά
με καθηλώνουν σε πεδιάδες γεμάτες έντομα
που λυσσαλέα διαγράφουν την εξωτερική κατάσταση
που επηρεάζει ωσάν περίγυρος
την εσωτερική μου ευδαιμονία.
κβ΄
Τί να προσθέσεις σ’ ένα κόσμο
ορμαθός και λιβάνι.
Κρεάτινο μαντήλι στο κεφάλι.
Θέλετε να παραμερίσω την αγάπη για τον εαυτό μου;
Παιδιά τυλιγμένα σε όρους μετάνοιας
να μένουν βουβά και προσεχτικά
γιατί ο φόβος μεγάλος;
Δεν κατηφορίζω.
Γεννήθηκα μια μέρα που ο ουρανός γεμάτος άστρα
και ο κόσμος περίμενε έναν άνθρωπο.
Να μείνω στην μήτρα πιότερο δεν ήθελα η ζεστασιά της δεν μου
ήταν αρκετή, αγάπησα την ζεστασιά του κόσμου πιο πολύ και μένω
πιστή σ’ αυτόν.
Το βράδυ εκείνο που θολός ο ουρανός από το φως πάγωσα θυμάμαι
και ανατρίχιασα.
Ρόγες ερωτικές δεν γεύτηκα.
Δεν πρόφτασα το γάλα στη θηλή και το νερό στην χωματένια βρύση.
Τώρα θα περιμένω στην περατζάδα την γυναίκα με το μαύρο
πουλόβερ που ζητιανεύει τις λέξεις από το βιβλίο των ψαλμών, να
με γεμίσει ρόδα της αυγής, γιατί αυγή η μέρα που γεννήθηκα.
κγ΄
Τις κόκκινες παντιέρες ν’ ανεμίζουν έξω από το σπίτι
δεν μου ζήτησες να κρεμάσω;
Η Μάνα δεν ήθελε τον μόχθο της να δείξει.
Εγώ της έδωσα χαιρετίσματα,
όπως μου είπες. Θα θυμάμαι όσα μου έχεις πει.
Σε βλέπω, σκυφτός να κουβαλάς, τις νύχτες της μπερδεμένης μοναξιάς
μα μη ξεπέσεις να παρακαλάς με τ’ όνομά τους τα πράγματα.
Τί δρόμο έκανα
και εσύ,
να με ζητάς.
Συχνά ανοίγω το ζεστό νερό και στον αχνό του, με την ζεστασιά
της σκέψης σου, τον θάνατο ιδιοτροπώντας γλυκοβλέπω.
Γλυκέ μου, κρύψου στα βάθη μιας ελιάς, στον κόρφο μιας γιαγιάς
γριάς μιας βάβως, με μαντήλι και πανέρι, στις ψάθινες κρυψώνες,
τα καλοκαίρια κοντά στα ποτάμια τα ξερά στις βρύσες με τα
πλατάνια και τις αγριοτριανταφυλλιές, στα κόκκινα κεραμίδια
σαν γάτος, ναι σαν γάτος σε κεραμίδα καφτερή.
—
Μουσική πρόταση
Tuxedo Moon track- Nouvelle Vague
Lyrics by Winston Tong
https://www.youtube.com/watch?v=PaVY7uYv4jg
In a Manner of speaking I just want to say That I could never forget the way You told me everything By saying nothing In a manner of speaking I don’t understand How love in silence becomes reprimand But the way that i feel about you Is beyond words O give me the words Give me the words That tell me nothing O give me the words Give me the words That tell me everything In a manner of speaking Semantics won’t do In this life that we live we only make do And the way that we feel Might have to be sacrified So in a manner of speaking I just want to say That just like you I should find a way To tell you everything By saying nothing. O give me the words Give me the words That tell me nothing O give me the words Give me the words Give me the words
Lyrics by Winston Tong
*Φώτο, από το αρχείο της Μαρίας Πανούτσου
Συνεχίζεται (στο Ολόγραμμα διαβάζετε όλη την εξαντλημένη συλλογή σε συνέχειες)
Μαρία Πανούτσου copyright © all rights reserved.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
