Μ’ αρέσει να είμαι τρομερά ευθύς.
Μ’ αρέσει να στέλνω απερίσκεπτα μηνύματα (γιατί πόσο απερίσκεπτη αλήθεια μπορεί να είναι μια μορφή ψηφιοποιημένης επικοινωνίας;) και να λέω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ και να λέω στους ανθρώπους ότι είναι απολύτως μαγικοί και δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν στ΄αλήθεια.
Μ’ αρέσει να λέω, Φίλα με πιο δυνατά, κι Είσαι καλός άνθρωπος, και Φωτίζεις τη μέρα μου.
Ζω τη ζωή μου με όση περισσότερη ευθύτητα μπορώ.
Γιατί κάποια μέρα μπορεί να με χτυπήσει ένα λεωφορείο.
Ίσως είναι περίεργο. Ίσως είναι τρομακτικό. Ίσως φαίνεται εντελώς αδύνατο να είναι απλώς έτσι- να αφήσεις τον άλλον να γνωρίσει ότι τον θέλεις, ότι τον χρειάζεσαι, να νιώσει ότι, αυτή τη δεδομένη στιγμή, θα πέθαινες αν δεν τον έβλεπες, αν δεν κρατούσες, αν δεν τον άγγιζες με κάποιον τρόπο είτε αυτό είναι τα πόδια σας που ακουμπιούνται στον καναπέ ή οι γλώσσες σας στο στόμα ή η καρδιά σου στα χέρια του.
Αλλά αλήθεια δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να είσαι απελπισμένος.
Και δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να προσποιείσαι ότι δεν νοιάζεσαι.
Είμαστε εδώ, σε όποια νεότητά μας κι είμαστε άνθρωποι κι είμαστε όμορφοι και δεν έχουμε τον έλεγχο όσο νομίζουμε ότι τον έχουμε. Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος μας χρειάζεται πίσω. Ποτέ δεν ξέρουμε τι είδους μαγεία μπορεί να προκύψει ανάμεσα σε μας και τους άλλους.
Ποτέ δεν ξέρουμε πότε έρχεται το λεωφορείο.
*Πες στους ανθρώπους που αγαπάς ότι τους αγαπάς, Rachel C. Lewis
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
