Κωνσταντίνος Πάτσιος

Sic transit gloria artis

Γκαλερί ΑΛΜΑ

 

2 Νοεμβρίου – 4 Δεκεμβρίου 2021 | November 2 – December 4 2021

 

Εγκαίνια | Opening:

Τρίτη 02/11, 16:00 – 22:00 | Tuesday 02/11, 16:00 – 22:00

Υψηλάντου 24 Κολωνάκι 106 76 | 24 Ipsilantou Str., Kolonaki 106 76

 

Ωράριο Γκαλερί | Gallery Hours:

Τρ, Πέμ & Παρ 11:00 – 20:00 | Tue, Thu, Fri 11:00 – 20:00

Τετ & Σάβ 11:00 – 15:00 | Wed & Sat 11:00 – 15:00

 

Επιμέλεια | Curated by: Katia Papandreopoulou

 

H γκαλερί ΑΛΜΑ παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Κωνσταντίνου Πάτσιου με τίτλο “Sic transit gloria artis” που θα διαρκέσει από 2 Νοεμβρίου μέχρι 4 Δεκεμβρίου 2021.

Άραγε η δόξα της τέχνης είναι περαστική ; Τί συμβαίνει όταν ο Δαβίδ του Michelangelo συνδιαλέγεται με τον Henry Moore και το κολλάζ; Και ποιος από όλους είναι ο δημιουργός μέσα σε μια πολυδιάστατη και συγχρονική αφήγηση;

Μέσα από τη νέα του εικαστική δουλειά με κολλάζ και ζωγραφική σε καμβά, ο Κωνσταντίνος Πάτσιος προβαίνει σε τολμηρές απαντήσεις επικαλούμενος πλήθος εικονογραφικών στυλ και αναφορών από την ιστορία της τέχνης αλλά και το σύγχρονο καταναλωτικό σύμπαν. Πορτραίτα που παραπέμπουν σε μια παρωχημένη δόξα, άλλοτε αναγνωρίσιμα, άλλοτε ηθελημένα ανώνυμα, εγκαταλείπουν τις οικείες ιδιότητές τους και συγκατοικούν με τη νεο-ποπ κουλτούρα. Εξυμνώντας το εφήμερο με αποσπασματικά σώματα, σχέδια και αποκόμματα εφημερίδων, ο Πάτσιος δημιουργεί απρόσμενες αλλά αβίαστες συνδέσεις στον καμβά, σε ένα νέο υπερ-κειμενικό επίπεδο. Η συνεχής υπενθύμιση της ματαιότητας αφήνει μετέωρα ερωτήματα για το αν η νέα αφήγηση που προκύπτει αντικατοπτρίζει την πρόοδο, ή τον μύθο της πτώσης. Στους πίνακες, τα πολλαπλά υποκείμενα, έμφυλα, έμψυχα ή άψυχα, δεν υπερκαλύπτουν το ένα άλλο και όλα διεκδικούν το χώρο τους. Παραφράζοντας τον Μπαρτ, ο καμβάς γίνεται ένας πολυδιάστατος χώρος όπου μια ποικιλία γραφών, καμία από αυτή πρωτότυπη, αναμιγνύονται και συγκρούονται. Οι ιεραρχίες καταρρίπτονται· οι ήρωες έχουν αντικατασταθεί από άλλους ή τα είδωλά τους. Έτσι περνά η δόξα της τέχνης…

Βιογραφικό: Ο Κωνσταντίνος Πάτσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και στη Grande École de Commerce de Poitiers στη Γαλλία. Έλαβε από νωρίς υποτροφία για το Rhode Island School of Design (RISD) Providence, U.S.A. Στη συνέχεια σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με τους Γ. Ψυχοπαίδη και Μ. Σπηλιόπουλο, και Γλυπτική με τον Ν. Τρανό. Έχει πραγματοποιήσει δεκαέξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΖητάω σιωπή, Pablo Neuda
Επόμενο άρθροΟι απόντες, Γιώργος Θέμελης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.