(15 Οκτωβρίου 1844 – 25 Αυγούστου 1900)
Ο ανθρωπισμός μου είναι μια συνεχόμενη υπέρβαση του εαυτού μου.
*
Δεν είναι η αμφιβολία εκείνη που οδηγεί στην παραφροσύνη, αλλά η βεβαιότητα.
*
Την αναγκαιότητα όχι απλά να την ανέχεσαι […], αλλά να την αγαπάς.
*
Οφείλεις να στηρίζεσαι δυνατά και ρωμαλέα στα δύο πόδια σου αλλιώς δεν μπορείς να αγαπήσεις καθόλου.
*
Η μοναξιά έχει εφτά αδιαπέραστα πέπλα.
*
Προσκρούομαι επάνω σε αλήθειες. Ίσως και να βαδίζουμε επάνω σε ορισμένες νεκρές από τις πολλές που υπάρχουν.
*
Επαναξιολόγηση όλων των αξιών. Αυτό είναι το δικό μου σύνθημα, το οποίο καλεί την ανθρωπότητα σε μια πράξη αυτογνωσίας.
*
Για να εκτιμήσουμε την αξία ενός ανθρώπινου τύπου, οφείλουμε να υπολογίσουμε το κόστος της συντήρησής του, να γνωρίζουμε τις συνθήκες τις οποίες ζει.
*
Τι είναι κακό; Οτιδήποτε γεννιέται από την αδυναμία.
*
Τι είναι ευτυχία; Το αίσθημα ότι η δύναμη αυξάνεται, ότι μια αντίσταση εκμηδενίζεται.
*
Αγάπη είναι η κατάσταση όπου ο άνθρωπος, συνήθως, βλέπει τα πράγματα όπως αυτά δεν είναι.
*
Με την ηθική είναι πιο εύκολο να σέρνεις την ανθρωπότητα από την μύτη.
*
Σε κάθε βήμα σου πρέπει να αγωνίζεσαι για την Αλήθεια.
*
Η υπηρεσία προς την Αλήθεια είναι η πιο σκληρή αλήθεια.
*
Αυτό, που δεν με καταστρέφει, με κάνει δυνατό.
*
Βοήθησε τον εαυτό σου, τότε όλοι θα σε βοηθήσουν.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
