Αγιότατος έρως «Σε αγρούς με σπαρμένο σιτάρι / σε βουνά με δέντρα πυκνά»

 

28/03/2020

 

Γράφει η Μαρία Πανούτσου

Σήμερα στον Αγιότατον’

 

Κείμενο Μαρία Πανούτσου  

Εικόνα  Mihály Zichy  

 

Αυτός που δεν ξέχασε

Μια μικρή αληθινή ιστορία αγάπης

 

 Βλέπεις τούτους τοὺς τάφους; Καμιὰ μέρα
  δῶ μέσα καὶ σὺ θὲ νὰ κοιμᾶσαι,
  ως ὅπου ἀπὸ ψηλὰ θέλει βουΐσῃ
  Ἡ σάλπιγγα ἡ στερνὴ νὰ σὲ ξυπνήσῃ
                          Διονύσιος Σολωμός

 

 

Ήταν κάποτε ένας άνδρας

Που τραγουδούσε

Σε πλατείες

Σε σπίτια

Στους δρόμους

Έπινε κρασί

Είχε μια κοπέλα

Και ένα σκύλο

Που αγαπούσε

και τα δυο πλάσματα

με το ίδιο με πάθος

 

 

Κάποτε αρρώστησε βαριά

Και πριν είναι πολύ αργά

Έστειλε την ψύχη του μακριά

Την έστειλε να τρέξει

πηδώντας πάνω από βράχια

Σε αγρούς με σπαρμένο σιτάρι

Σε βουνά με δέντρα πυκνά

σαν τα μαλλιά της αγαπημένης του

Να κολυμπήσει σε θάλασσες

πράσινες και μαύρες

σαν τα σκέλια της αγαπημένης του

 

Να ταξιδεύσει σε πόλεις

όπου ο κόσμος να περπατά

δίπλα δίπλα με εκατομμύρια άλλους

αγγίζοντας τους

 

Να ταξιδεύσει με μια βάρκα,

μόνη ψυχή, σε ποτάμια

με χέλια γκρίζα και μπλε

 

Να περιδιαβεί σε δωμάτια

λυπημένων ψυχών/

Να κάτσει σε τραπέζια χωριάτικα

με  κρασί ψωμί και χυλοπίτες

Να  ξεθάψει φίλους από τα παλαιά

και να τους ξυπνήσει με αναμνήσεις

γλυκές και πικρές

 

Να δει την ανατολή / και την δύση

να ξεπροβάλουν από τον Ωκεανό

 

Και τέλος να μαζέψει όσες μαργαρίτες μπορούσε

Και να γυρίσει στον άρρωστο άνδρα

λίγο πριν το σώμα του μείνει χωρίς υγρά ζωής

 

 

Και ενώ η ψυχή του ταξίδευε

με αποστολή

ο άρρωστος άνδρας

άρπαξα ένα εργαλείο

δεν φαινόταν τι ήταν

κρυμμένο καλά μέσα στην παλάμη του

έμπηξε το εργαλείο σ’ ένα δένδρο

μετά στην καρδιά ενός πουλιού

μετά τη κοιλιά μιας χελώνας

μετά στο μάτι ενός ψαριού

 

ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ

Ένα βλέμμα αχόρταγο

Έμεινε να συντροφεύει

 

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ

την επιστροφή της ψυχής

από το γλυκό ταξίδι

 

Περίμενε τις μαργαρίτες

να τις ρωτήσει αν η αγαπημένη του

θα  τον αγαπά

και όταν θα έχει γίνει ένα με τον άνεμο

και αν ο σκύλος του

θα τον θυμάται.

 

«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»

Ρapaver rhoea

Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις. Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο.

«Ο Αγιότατος Έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση:
Μαρία Πανούτσου.

 

[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΕδώ σε αγαπώ, Pablo Neruda
Επόμενο άρθροΟ Αλχημιστής, Paulo Coelho
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε στο Open University of London Humanities - Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London. Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ». Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London. Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.