7.58. Ἐφ ἑκάστου συμβάματος ἐκείνους πρὸ ὀμμάτων ἔχειν, οἷς τὰαὐτὰ συνέβαινεν, ἔπειτα ἤχθοντο, ἐξενίζοντο, ἐμέμφοντο˙ νῦνοὖν ἐκεῖνοι ποῦ; οὐδαμοῦ. τί οὖν; καὶ σὺ θέλεις ὁμοίως; οὐχὶ δὲτὰς μὲν ἀλλοτρίας τροπὰς καταλιπεῖν τοῖς τρέπουσι καὶ τρεπομένοις,αὐτὸς δὲ περὶ τὸ πῶς χρῆσθαι αὐτοῖς ὅλος γίνεσθαι; χρήσῃγὰρ καλῶς καὶ ὕλη σοι ἔσται˙ μόνον πρόσεχε, καὶ θέλε σεαυτῷκαλὸς εἶναι ἐπὶ παντός, οǷ πράσσεις, καὶ μέμνησο ἀμφοτέρων,ὅτι καὶ διάφορον ‹ὃ πράσσεις καὶ ἀδιάφορον› ἐφ οǷ ἡ πρᾶξις.

 

Σε καθετί που θα σου συμβεί, εσύ ν’ αναλογίζεσαι εκείνους που τους συμβήκαν τα ίδια και στενοχωρήθηκαν, παραξενεύτηκαν, ξέσπασαν σε κατηγορίες. Που βρίσκονται τώρα; Πουθενά. Λοιπόν; Θες να τους μιμηθείς; Των άλλων τις μεταστροφές που εσένα σου είναι ξένες, γιατί να μην τις αφήνεις σ’ εκείνους που τις προκαλούν ή τις υφίστανται; Εσύ δώσε όλη σου την προσοχή στο πως θα τις χειριστείς. Μπορείς να τις χειριστείς σωστά και θα ‘ναι για σένα πρώτη ύλη. Μόνο πρόσεχε, και θέλε να είσαι ωραίος σε κάθε σου πράξη και να θυμάσαι ότι αδιάφορον δεν είναι η ίδια η πράξη σου (αλλά το αντικείμενό της).


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΝα Kοιμάσαι, Paul Eluard
Επόμενο άρθροAναμνήσεις, Ναπολέων Λαπαθιώτης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.