Μαρία Πανούτσου
« τα πρωινά »
ή ψάχνοντας το τραγούδι των πουλιών
Καταγραφή ποιημάτων
Από το 2018… 2019… 2020 – 21 και συνεχίζονται
Στα πρωινά ζωγραφική –John James Audubon
Λίγα Λόγια
Τα «ΤΑ ΠΡΩΙΝΆ» γεννήθηκαν κάποιο πρωινό το 2018 αυθόρμητα και από την στιγμή εκείνη, έγιναν απαραίτητη καθημερινή αντιμετώπιση του χρόνου, της πρώτης αίσθηση μιας καινούργιας μέρας ή η κούραση της ζωής που πολλαπλασιάζεται γνωρίζοντας το πως και το γιατί.
Γεννήθηκαν για να εκθέσουν την περιέργεια για ζωή, για μάθηση, για να επικοινωνήσουν με τον ιδανικό άνθρωπο, μικρές φλόγες, μηνύματα, σε ένα μπουκάλι μέσα, καλά κλεισμένο, που λέγεται Φ.Β ή ό, τι άλλο σύγχρονο ταχυδρομείο- ονομάστε το εσείς – όπως σας αρέσει.
Όμως, γεννήθηκαν από το σώμα μου και κατευθύνονται σε αυτό, αφού ουσιαστικά είναι υπαρξιακές κραυγούλες για μένα, για τους ανθρώπους, για το μυστήριο της ζωής, που δεν μας ανήκει και κυρίως για το σύμπαν και για ό, τι καθαρό και γνήσιο, στην πρώτη του στιγμή, σαν αυτό – σαν το πουλί που σπάει το κέλυφος να βγει στην ζωή και είναι έτοιμο με το στόμα ανοιχτό για να φάει, τόσο απόλυτα αναγκαίο, με ένα στόμα και ένα τσιριχτό ήχο: Aυτά είναι τα πρωινά μου.
’Άλλοτε σε ποιητική φόρμα και άλλοτε πεζά, ψάχνοντας τον καλύτερο τρόπο να εξαντλήσω την γλώσσα που με γέννησε – πασχίζοντας την καθαρότητα ενός νεογέννητου πουλιού.
Σήμερα το 30ον
Τα πρωινά (σήμερα χωρίς τελείες)
α ρυθμός
xαρά χορεύω πλουμιστή
και η ψυχή θυμάται
μετρώ δυό χέρια
και άφημα παιδιού
το δείλι μαγεμένο
από τον χρόνο
αναφυλάσσει
ό, τι καρφώθηκε πάνω του
κι οι μνήμες……
εκπλήσσουν
με τόση τρυφεράδα
β ανασκαλεύω
γιατί;
το στόμα,
το χέρι,
το είδα που στάθηκε,
η απόσταση προστατεύει
από μια αποτυχία
γ ψιτ
αγγίζω τους ανθρώπους από μακριά/
κάθε μου άγγιγμα /
είναι μια στιγμή στην αιωνιότητα/
ένα χάδι στο μάγουλο /
και ένα φιλί στον αέρα που φυσά
αγάπες που δεν εκφράστηκαν/
είναι το μέλλον του κόσμου/
δ γνωμικό
πριν της αυγής το τέλος /
ένα χέρι ζεστό απλώνεται /
στο δροσερό σου το κορμί/
τότε/
μια αγκαλιά ορθώνεται/
να προστατεύσει τον πηλό
ε ακολουθία
ΠΕΡΠΑΤΏ σε γνώριμα δρομάκια
γνωριμία θεέ μου ….
Ακαδημίας, Πανεπιστημίου, Σόλωνος,
πόσο καιρό ακόμη θα γυροφέρνω αυτούς τους δρόμους ….
δρόμους με όνομα !
κάποια στιγμή … απρόσκλητη στιγμή
δεν θα είμαι εδώ
να περπατώ
και θα με ψάχνουν.. οι δρόμοι με όνομα !
θα με θυμούνται
όταν κάποιες φράσεις μου θα έχουν τυπωθεί
καλά στο πέρασμα τους ..
στα κράσπεδα
να είμαι ανάμεσα τους πόσο ακόμη …
χωρίς ερώτηση ρωτώ
αυτό το εφήμερο και η ζωή μονάχη
ζ κρι
η μαυρόασπρη φωτογραφία
ξεθωριασμένη στο συρτάρι
δεν υπάρχει πια δωμάτιο
παρά ένα φιλμ απεικονίζει το όλον
στο δρόμο παρατηρώ το πεζοδρόμιο
/// τα πόδια των περαστικών
ο ήχος -κλείνω τα μάτια- ακοή
με ξάφνιασε μια λέξη
ξανάνοιξα τα μάτια να δω την μορφή
ησύχασα-
τίποτα το υπέροχο δεν συμβαίνει
ευτυχώς
Τα πρωινά
https://ologramma.art/tahttps://ologramma.art/ta-pro
https://ologramma.art/ta-proina-3/
https://ologramma.art/ta-proina-
https://ologramma.art/ta-proina-5/
https://ologramma.art/ta-proina-6/
https://ologramma.art/ta-proina-7/
https://ologramma.art/ta-proina-8/
https://ologramma.art/ta-proina-9/
https://ologramma.art/ta-proina-11/ ( 10 )
https://ologramma.art/ta-proina-12/
https://ologramma.art/ta-proina-13/
https://ologramma.art/ta-proina-15/
https://ologramma.art/ta-proina-16/
https://ologramma.art/ta-proina-17/
https://ologramma.art/ta-proina-18/
https://ologramma.art/25140-2/
https://ologramma.art/25565-2/
https://ologramma.art/26131-2/
https://ologramma.art/ta-proina-21/
https://ologramma.art/ta-proina-22/
https://ologramma.art/ta-proina-23/
https://ologramma.art/ta-proina-24/
https://ologramma.art/ta-proina-25/ Συνεχίζεται
Μαρία Πανούτσου copyright © all rights reserved.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
