Όπου να ’ναι θα κλείσει το στερνό παραθύρι στην άκρη της βροχής.
Κατακαθίζει το νερό στα σκαλοπάτια.
Τι ξένο που είναι απόψε το τσίγκινο τραπέζι κάτω...
Αν κατοικούσαμε την εποχή
Όταν οι τυφλωμένοι από τις Μούσες
Έγραφαν γράμματα γεμάτα πάθος
Ή πνεύμα που συνέπαιρνε στα ουράνια τους αγαπημένους
Θα σου υπαγόρευα πάλι
Να ζήσουμε μαζί...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει