Η φορά του χρόνου αδάμαστη,
βαδίζω πάνω στις σπασμένες
πλάκες των λεπτών.
Σταματώ να κοιτώ
τον καθρέφτη εαυτό.
Περιφέρομαι γύρω από τον άξονα
του άδειου σπιτιού.
Βρίσκομαι ακόμα
στην γυάλα της ζωής.
Τρέφομαι...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει