Ετικέτα: Δανάη Καλογερή
Ρόμπιν Ουίλλιαμς: Στον Κύκλο της Χαμένης Ελπίδας
Φώτα, κλακέτα, πάμε! Αυτή θα μπορούσε να είναι η αρχή για να μιλήσει κανείς για το φαινόμενο Ρόμπιν Ουίλλιαμς, μιας και η παρουσία του...
Δημήτρης Χορν: Ηθοποιός σημαίνει Χορν
Μια λάμψη μοναδική, ένα ταλέντο αδιαμφισβήτητο, πορεία αξιοζήλευτη και μια ζωή σαν εκείνες που χαζεύει κανείς στις σελίδες των περιοδικών και νοσταλγεί να ζήσει....
Ευγένιος Τριβιζάς: Ένα σεντούκι γεμάτο παραμύθια
Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν «παραμυθά» που κάποτε αποφάσισε να αφήσει για λίγο τις γνώριμες θάλασσες, να ξεπεράσει τις φουρτούνες και τους ανέμους, και...
Εντίθ Πιάφ: Όσο διαρκεί ένα πέταγμα σπουργιτιού
«Δεν σκάω για το παρελθόν. Στις αναμνήσεις μου έβαλα φωτιά, τις λύπες και τις χαρές μου δεν χρειάζομαι πιά. Σβήστηκαν οι αγάπες και όλα...
Ρούντολφ Νουρέγιεφ: Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Ρούντολφ Νουρέγιεφ
Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Το όνομά του είναι συνώνυμο με την τέχνη του μπαλέτου. Έδωσε ώθηση και με ένα γκραν ζετέ, ένα...
Βίνσεντ Βαν Γκογκ: Χορεύοντας με την τρέλα μια έναστρη νύχτα
Οι πίνακες του ρομαντικοί, θυελλώδεις, σημείο αναφοράς για όποιον αγαπά τον κόσμο τέχνης αλλά και για όποιον δεν έχει σχέση με αυτόν. Μέσα στο...
Μαρία Πολυδούρη: Μια ποίηση γεμάτη αγκάθινα λουλούδια
Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια,
ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει...
Φλέρυ Νταντωνάκη: Τραγουδώντας την ποίηση με νότες ονείρου
Αν ήταν μια εποχή του χρόνου, θα ήταν η άνοιξη. Εκεί που ανθίζουν οι αμυγδαλιές, που η πλάση ξυπνά, ο ήλιος λάμπει και ένα...
Μέριλιν Μονρόε: Η ξεχασμένη αθωότητα και η λύτρωση που δεν ήρθε...
«Είμαι καλή, αλλά δεν είμαι άγγελος. Αμαρταίνω, αλλά δεν είμαι ο διάβολος. Είμαι απλά ένα μικρό κορίτσι σ’ έναν μεγάλο κόσμο, που ψάχνει να...
Ζαν Ζενέ: Σκιαγραφώντας το έγκλημα μέσα από στρεβλούς καθρέπτες
Μέσα σε όνειρα και απατηλούς καθρέπτες, κάπου ανάμεσα στο έγκλημα και την τέχνη, γεννήθηκε μια πένα που έμελλε να χαρίσει κάποια από τα σπουδαιότερα...
Top
Το πιο μυστήριο, Άγης Μπράτσος
Όλο λες να προσέχω τον εαυτό μου.
Ναι, καπνίζω
μα φροντίζω τη διατροφή μου
και πηγαίνω συχνά στο γυμναστήριο.
Το πιο μυστήριο
δεν περιμένω πια τίποτα.
Από κανέναν.
Ούτε καν από...
