Ετικέτα: Ευαγγελία Ελευθερίου

Είναι πολλά μια αγκαλιά. Στάζει με τον ιδρώτα της ευθύνης. Ηδονή μιας ασίγαστης σιωπής. Θαλασσοκράτωρ μιας ασίγαστης οδύνης.   Πρόκοψαν τα όνειρα και έζωσαν τα κύματα, ακλόνητα, της αγέλαστης της...

Σφιχτό ζωνάρι η μοναξιά, η ανάμνησή σου δράκος με κόκκινη γλώσσα, φωτιές πετά και κατακαίει το δάσος των ματιών μου. Μαξιλάρι έγινε ο πόνος. Το φεγγάρι μοναδικός ακροατής του τραγουδιού μου. Πόλεμος...

Ζωή αδειανή χωρίς τα φτερά, στον βούρκο κολυμπάει. Πλαγιάζει στο άδειο. Η γοητεία στο τίποτα.   Χάθηκε η φωνή, βγήκε όλη μιαν ημέρα και ύστερα χάθηκε. Σπαραγμένο, χαραγμένο το όνειρο. Βγήκε, ολομόναχη,...

Ξάφνου γέμισε ο θόλος με ρόδα κόκκινα, βαμμένα, σαν σμήνος από καρδινάλιους πορφυρούς, λουσμένους με το αίμα της ανάγκης, να πεταρίζουν στον αιθέρα.   Στο χώμα το βρεγμένο, από την βροχή...

Ξάφνου γέμισε ο θόλος με ρόδα κόκκινα, βαμμένα, σαν σμήνος από καρδινάλιους πορφυρούς, λουσμένους με το αίμα της ανάγκης, να πεταρίζουν στον αιθέρα.   Στο χώμα το βρεγμένο, από την βροχή...

Κάστρο η ζωή μου. Δικό μου δημιούργημα. Όλα από μένα φτιαγμένα. Τίποτα το αληθινό. Άυλα τα υλικά του. Οι πολύτιμοι των λίθων που το κοσμούν, από τα ορυχεία του μυαλού...