Ετικέτα: Federico García Lorca

Κοιμήσου. Μη φοβάσαι το βλέμμα το περιπλανώμενο. Κοιμήσου. Ούτε η πεταλούδα ούτε ο λόγος, ούτε η κρυφή αχτίδα της κλειδαριάς δε θα σ’ αγγίξουν. Κοιμήσου. Όπως η καρδιά μου, έτσι κι εσύ καθρέφτη μου. Κήπος όπου...

(5 Ioυνίου 1898 - 19 Αυγούστου 1963) Να σε βλέπω γυμνή μου θυμίζει τη γη.      

Το φως, αυτή η φωτιά που καίει τώρα. Αυτός ο γκρίζος τόπος που με ζώνει. Αυτή η θλίψη για μια ιδέα μόνη. Η αγωνία τ’ ουρανού, της...

Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα στιγμές και περιστέρια...

Άνθος του ήλιου. Του ποταμού άνθος.   Εγώ Ήσουν εσύ; Το στήθος έχεις πάμφωτο Και δεν σ’είδα.   Αυτή Πόσες φορές σε άγγιξαν του φουστανιού μου οι άκρες !   Εγώ Δίχως ν’ ανοίξω, ακούω στο...

Αυτό το φως, τούτη η φωτιά που κατατρώει. Τούτο το σταχτί τοπίο που με τυλίγει. Τούτος ο πόνος για μια και μόνη ιδέα. Τούτη η αγωνία τ'ουρανού,...

Ποτέ σου δεν θα καταλάβεις πόσο σ’ αγαπώ γιατί κοιμάσαι μέσα μου κι είσαι αποκοιμισμένος, εγώ σε κρύβω κλαίγοντας, κυνηγημένος από μια φωνή από διαπεραστικό ατσάλι   Νόμος π’...

Να στερηθώ το θαύμα μη μ’ αφήσεις στα μάτια σου να χάνομαι και να ‘χω τη νύχτα ν’ ακουμπάει στο μάγουλό μου το ρόδο της ανάσας σου...

Πάμε να βρούμε μια γωνιά όπου θα σ’αγαπώ για πάντα.    

(5 Ιουνίου 1898  - 18 Αυγούστου 1936) Μόνο το μυστήριο μας κρατάει ζωντανούς.   ***