Ένας συρφετός ατελειών
θαμμένος στην άκρη του μυαλού.
Βρίσκω ανακούφιση
προστρέχοντας στα παλιά.
Τα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπο,
η χαρά δεν εξανεμίζεται, κορυφώνεται,
οι ατροφικές αισθήσεις θεριεύουν,
τα συναισθηματικά αποθέματα
ξεχύνονται ελεύθερα.
Δέχθηκα...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει