Ετικέτα: Gaia Zaccagni

Στις γκριζοπράσσινες σιωπές Αρχαίων καλοκαιριών Ριζόθηκε μια ελιά   Και η κομψή ματιά Αστραπιαία σαν αλεπού Βυθίζεται μακριά Στη γραμμή του ορίζοντα Εκεί που σμίγουν ονείρατα και μνήμες   Πουθενά Ποτέ και πάντα Ασπόμαυρα λέπια του καιρού  

Γεμάτη από σένα η άδεια αυτή σελίδα. Να σε πλάσω Θέλω Στη γυμνή σιωπή της νύχτας, Μαραμρένιο άσπρο άγαλμα σιγηλό Ανάμεσα στα χείλη μου και στον αέρα

(Μετά τη θύελλα)   Ξαναρχίζω Γράφοντάς σου ποιήματα χάδια φιλιά ματιές να σου ανάψουν τα αίματα Θα περιτριγυρίσει Ο αέρας τη σιωπή σου. Ξανάρχομαι λοιπόν Μεσα στα στήθη σου Εκεί που’ χα φυτέψει μια...

Δεν μπορώ να είμαι άρνηση. Να μην νιώθω. Να μην αισθάνομαι. Να μην θέλω. Να μην αγαπώ. Δεν μπορώ ν’αφήσω απόσταση ανάμεσα στα πράγματα στις σκέψεις στα συναισθήματα. Επιμένω. Εκεί το λάθος. Να μη...

Όλα μαύρα. Κλειστά παράθυρα. Κλειστές κουρτίνες. Σιωπή. Ύπνος. Ακινησία. Μια ακτίνα απ’το πουθενά. Μια σπίθα κάπου βαθειά. Η απουσία σου χειροπιαστή. Η παρουσία σου αόρατη. Ψάχνω γυρεύω σκαλίζω. Σακούλες με ρούχα καλοκαιρινά. Γράμματα σελίδες...