Σφυρίζει ο αχός του
κύματος,
εκκρίνει τη ζωή
στα παγωμένα δωμάτια.
Σωπαίνω,
οι ανεμώνες λιπόσαρκες
κυματίζουν μιμούμενες
τα είδωλα μας.
Ο κόσμος κυλά σε άγνωστα νερά,
συναισθάνομαι βουβά τα πρόσωπα
να στέκονται κομπάρσοι
σε ταινία...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει