Ετικέτα: Γιάννης Λαδάκης

Τα βήματα έπεφταν στα σκαλιά ανάλαφρα, εντελώς αναντίστοιχα με τα βήματα που προηγούνταν, αυτά του ανθρώπου που τους άνοιξε με το κεφάλι χωμένο στις...

Η μέρα προστίθεται στη μέρα χωρίς πια να κάνει διαφορά. Τον πρώτο καιρό ο εγκλεισμός ήταν δύσκολος, ύψωνε με ανυπέρβλητη επιβλητικότητα τη γροθιά του...

Περίεργα τα γεγονότα, περίεργες οι μουδιασμένες αντιδράσεις ενός γενικά μουδιασμένου κόσμου, καλά βολεμένου στη δυτική του αδράνεια. Περίεργες εκδηλώσεις που φορούν σύμβολα ειρήνης, ελευθερίας...

Επιτέλους, δεν χρειάζεται να μιλήσουν για το χθες. Το χθες πέρασε, ήταν σκληρό, ήταν απάνθρωπο, ήταν αδυσώπητο. Όμως τώρα, στο σήμερα, ανοίγονται άλλες προοπτικές...

Είχα ξυπνήσει, πράγματι είχα ξυπνήσει, σε έναν καινούριο κόσμο, απαστράπτον, καθαρό, με διαγραμμένους ορίζοντες, με απλανή επίπεδα, με τα χρώματα να καταβροχθίζουν το σκοτάδι...

Κι άξαφνα – για δες! – ξύπνησε, φασκιωμένη σε ένα μίγμα ονείρου καθάριου και πραγματικότητας θολής, να αναζητά δειλά δειλά ψήγματα του υπαρκτού, του...

Ξεκινώ να πω για τα πολλά και τα μεγάλα Κι όμως, στις παγίδες τους σκοντάφτω Ή στην προφάνεια της περιττότητας τους.   Άρα, τι μένει; Να μιλήσω γι’ αγάπη,...

Τηρώ ίσες αποστάσεις. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω...

«Λέγε» «Να, κάποιες φορές δυσκολεύομαι» «Τι σε δυσκολεύει;» «Αυτό το φως, ας πούμε» «Άστο αυτό, τι άλλο» «Να, ο ίδιος ο κόσμος. Είναι λίγο παράλογος, δεν είναι; Για παράδειγμα,...

Ο ύπνος που μετά από πολύ καιρό αϋπνίας κοιμήθηκε ήταν αλλόκοτα ήρεμος, χωρίς όνειρα, βαθύς, με κάποιες διακοπές από σκληρές ανάσες που τάραζαν το...