Ετικέτα: Γιάννης Λαδάκης

Επιτέλους, δεν χρειάζεται να μιλήσουν για το χθες. Το χθες πέρασε, ήταν σκληρό, ήταν απάνθρωπο, ήταν αδυσώπητο. Όμως τώρα, στο σήμερα, ανοίγονται άλλες προοπτικές...

Είχα ξυπνήσει, πράγματι είχα ξυπνήσει, σε έναν καινούριο κόσμο, απαστράπτον, καθαρό, με διαγραμμένους ορίζοντες, με απλανή επίπεδα, με τα χρώματα να καταβροχθίζουν το σκοτάδι...

Κι άξαφνα – για δες! – ξύπνησε, φασκιωμένη σε ένα μίγμα ονείρου καθάριου και πραγματικότητας θολής, να αναζητά δειλά δειλά ψήγματα του υπαρκτού, του...

Ξεκινώ να πω για τα πολλά και τα μεγάλα Κι όμως, στις παγίδες τους σκοντάφτω Ή στην προφάνεια της περιττότητας τους.   Άρα, τι μένει; Να μιλήσω γι’ αγάπη,...

Τηρώ ίσες αποστάσεις. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω...

«Λέγε» «Να, κάποιες φορές δυσκολεύομαι» «Τι σε δυσκολεύει;» «Αυτό το φως, ας πούμε» «Άστο αυτό, τι άλλο» «Να, ο ίδιος ο κόσμος. Είναι λίγο παράλογος, δεν είναι; Για παράδειγμα,...

Ο ύπνος που μετά από πολύ καιρό αϋπνίας κοιμήθηκε ήταν αλλόκοτα ήρεμος, χωρίς όνειρα, βαθύς, με κάποιες διακοπές από σκληρές ανάσες που τάραζαν το...

«… Η πρώτη υποψία χαράς ήταν κυριολεκτικός κεραυνός εν αιθρία, βροντή κάπου μακριά σε μια ανύποπτη στιγμή, ο ουρανός έχασκε καταγάλανος, δεν ήταν αυτός...

«… Η πρώτη υποψία ανακούφισης εμφανίστηκε όταν, εντελώς ανέλπιστα, εν τω μέσω μιας φορτισμένης μέρας γεμάτης βροντών τεχνητών και άοκνων πυρών που απειλούσαν ενεργά...

Η διαφυγή δεν είναι ποτέ μια εύκολη υπόθεση. Όσες φορές κι αν έφερνε στο νου τα στάδια που έπρεπε να ακολουθήσει για να βρεθεί...