Ετικέτα: Γιάννης Βαρβέρης
Το ηλιακό ρολόι, Γιάννης Βαρβέρης
Όταν ο κύριος Φογκ
ήθελε να δει τι ώρα είναι
έσκυβε από την πολυθρόνα
και κοίταζε το πρόσωπό του στο νερό:
όμορφος παρά μελαγχολικός και δέκα δευτερόλεπτα
τρυφερός και...
Σαν εξομολόγηση, Γιάννης Βαρβέρης
Έχει ο καθένας μας, πέρα απ’ το φθόνο
έναν άνθρωπο, για τον εαυτό του και μόνο
άυλον άνθρωπο – που του απλώνει φυλλωσιά
χωρίς να ’ναι δέντρο...
Με το ταξί καλπάζοντας, Γιάννης Βαρβέρης
Ρομαντικό ταξί μέσα στη νύχτα
σαν άμαξα δαιμονισμένη.
Μαστίγωσε τους μαύρους σου άμαξα
ρίξε στην Πανεπιστημίου τ’ άλογα σου
με μια ελαφρά μου κλίση χαιρετώντας
τις φευγαλέες δενδροστοιχίες των...
Επιστροφή, Γιάννης Βαρβέρης
Άκυρα γράμματα
σκληρά ταχυδρομεία.
Τα χρόνια που έλειψες
δεν ξέρεις ποιοι γεράσανε
και ποιοι γεράσαν.
Τους έκλαψες ερήμην
όλους ανεξαίρετα.
Στα ξένα όλοι μπερδεύονται
και πιο πολύ
η νοσταλγία με το πένθος.
Τώρα που...
Το κερί, Γιάννης Βαρβέρης
Αυτό το κερί που άναψα
περαστικός από τον οίκο Σου
δεν είναι η προσευχή μου
για να Σε φτάσει εκεί ψηλά
δεν είναι οι παρακλήσεις μου
ούτε βεβαίως καμιά...
Ο ενικός, χτυπήματα στην πλάτη, Γιάννης Βαρβέρης
Εδώ γνωρίζω ηλικιωμένους
που αν τους ρωτήσεις απαντούν
και μόνον τ' απαραίτητα
σε μια γλώσσα παλιά
ευγενική σανσκριτική ακατανόητη
κι ύστερα πάλι φυγαδεύονται
στη μερική τους άνοια, μακρινοί.
Πόσα μπορείς να...
Περί του αντιθέτου, Γιάννης Βαρβέρης
'' Σ’ αγάπησε, μου λες, πολύ
ποτέ σου δεν σε απάτησε, βεβαιώνεις.
Έχω στοιχεία
αλλά το πιο ισχυρό,
είναι πως πρέπει να σ’ αφήσω ερωτευμένη. ''
Βαθέος Γέρατος, Γιάννης Βαρβέρης
Έπρεπε χρόνια πριν να είχες φύγει.
Δεν θα μπορούσα τότε καν να το δεχτώ
με κάθε μέσον θα’ θελα να σε κρατήσω
θα’ κλαιγα απαρηγόρητος.
όμως φοβάμαι μήπως...
Πιάνο Βυθού, Γιάννης Βαρβέρης
Αυτές οι νότες
που σας στέλνω
με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα
μα κανένα μουσικό ενδιαφέρον.
Απ’ τον καιρό του ναυαγίου
που αργά μας σώριασε τους δύο
ως κάτω στο...
Οι γέροι, Γιάννης Βαρβέρης
Κι επειδή κάποτε
ξαπλώσαμε αγκαλιά
κι ήταν αυτός ένας ύπνος ανήσυχος
όπου οι ανάσες μας παιρναν η μία
την άχνα της άλλης·
κι επειδή επίνα την πνοή σου
κι έφτιαχνα...