Περίμενε, θα ‘ρθω μια μέρα,
στην έρημο την άγρια εκεί,
σαν τη βροχή χωρίς αέρα,
δίχως βροντές και ταραχή.
Να σου δροσίσω το χορτάρι,
τη μαραμένη σου ψυχή
μα είμαι...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει