Ετικέτα: Ηλίας Κεφάλας

Κάτω από τις ροδακινιές Ένα πουκάμισο φιδιού Γίνεται λούκι φωτός   Στη σιωπηλή πέτρα λαμπυρίζει Το καύκαλο της καμένης χελώνας   Καθολικές διαφάνειες απλώνονται Κι η όραση φτάνει παντού Αν κι επίκειται στο...

Το αφρώδες κοκκινόχωμα των βουνών Έχει μια ελαφρότητα που με πετάει στα ύψη Αυτής της άνωσης παίζω το παιχνίδι Που πρόσκαιρα μ’ ευχαριστεί Μέχρι που της πεδιάδας το...

Τα νέφη απλώνουν τα φιδίσια χέρια τους Και ψαύουν τους θύλακες των βουνών Στιγμιαίες φωταψίες Βροντές Και βρυχηθμοί παράξενων θηρίων Ακούγονται μέσα στις σκοτεινές φωλιές τους   Μα είναι απλώς η...

Α νύχτα με το βαθύ κοχύλι της αγάπης και την θηλιά της άνοιξης   Μάτια των άστρων πέτρινα και συ άνεμε με σάρκα ζωντανή που πάλλεται και αναπηδάει Να...

Διάφανος να είσαι. Σαν τη σταγόνα της βροχής που κρέμεται στη λαμπερή απόληξη των φύλλων. Γυμνός και τόσο καθαρός. Όπως αστέρι και κρύσταλλο, που το χτυπά η αντηλιά. Γι...