Ετικέτα: Jacques Prévert

Λοιπόν σφίξε με στη αγκαλιά σου Φίλησέ με Φίλα με πολύ Αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά Τώρα που ζούμε φίλα με  

Έμαθα πολύ αργά ν΄αγαπώ τα πουλιά Και λυπάμαι κάπως γι’ αυτό Τώρα όμως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους Και καταλαβαινόμαστε Εκείνα δεν ασχολούνται μαζί μου Μα μήτε κι...

Αυτός ο έρωτας Τόσο βίαιος Τόσο εύθραυστος Τόσο τρυφερός Τόσο απελπισμένος Αυτός ο έρωτας Όμορφος σαν τη μέρα Κι απαίσιος σαν τον καιρό Όταν ο καιρός είναι απαίσιος Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός Αυτός...

Ένα πορτοκάλι στο τραπέζι, το φόρεμα κρεμασμένο, εσύ στο κρεβάτι μου, γλυκό παρόν, δροσιά της νύχτας, ζεστασιά της ζωής μου...  

Το πουλί που τραγουδάει μέσα στο κεφάλι μου Κι όλο μου λέει πως σ’ αγαπώ Κι όλο μου λέει πως μ’ αγαπάς Με το ανυπόφορο ρεφραίν του Θα...

Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια δεν θα ήταν αρκετά να περιγράψω το μικροσκοπικό δευτερόλεπτο της αιωνιότητας στο οποίο με αγκάλιασες στο οποίο σε αγκάλιασα.    

Τρία σπίρτα αναμμένα ένα ένα μέσα στη νύχτα Το πρώτο για να δω ολόκληρο το πρόσωπό σου Το δεύτερο για να δω τα μάτια σου Το τρίτο...

Ζωγραφίστε πρώτα ένα κλουβί με μια πόρτα ανοιχτή   ζωγραφίστε μετά κάτι όμορφο κάτι απλό κάτι ωραίο κάτι χρήσιμο για το πουλί βάλτε έπειτα το μουσαμά απάνω σ’ ένα δέντρο σ’ ένα κήπο σ’ ένα...

Στη μεγάλη νύχτα στη μικρή ημέρα στο μεγάλο ποτέ στο μικρό πάντα θα σ᾽ αγαπώ Αυτό του τραγουδούσε Η καρδιά-του επάνω-της μονότονα χτυπούσε Θά θελα ν᾽αγαπάς εμένα μοναχά Έλεγε πως...