Ετικέτα: Κατερίνα Χριστοδούλου

Ο ουρανός καταρρέει πλακώνοντας με τις βαριές πεθυμιές του τα άψυχα θνητά κορμιά που ακροβατούν κατακρεουργημένα από του έρωτα το δίπτυχο μαχαίρι που κάθε τόσο γλιστράει χαϊδεύει ματώνει -τα σωθικά των- Η ηχώ του...

Ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω Ποια είμαι εγώ να λιτανεύσω για να αντικρίσω τα άδυτα της καρδιάς σου.. Ποια είμαι; Μια πονεμένη ψυχή.. Λιμοκτονώ στα πέτρινα...

Ένας διαβάτης σε τούτη τη ζωή είμαι και εγώ Ένας διαβάτης.. Μονάχος έμαθα να περπατώ Σε τραχιά και λασπωμένα εδάφη Σε δρόμους πέτρινους  και απροσπέλαστους με ματωμένα γόνατα και...

Πως μια μελωδία, μια γεύση,ένα άρωμα είναι αρκετά να σου ξυπνήσουν μνήμες που τόσο καιρό ζούσαν μέσα σου έτοιμες να αναβιώσουν από την  αρχή.. Πάλι από την αρχή -...