Ετικέτα: Κατερίνα Γώγου

Κουρελιασμένοι απ’τ’αγριεμένα κύματα πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός στο σκοτεινό θάλαμο της γης με ισκιωμένο μυαλό απ’το ξέφρενο κυνηγητό της ασάλευτης πορείας των άστρων οι τελευταίοι απόθεσαν...

Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη –μη βλέπεις εμένα– μην...

Τώρα όλο και πιο συχνά έρχονται σπίτι μου όλο και πιο συχνά μιλάω μαζί τους όλο και πιο ασκούμαι στη σιωπή όλο και πιο...     (1982)

(1 Ιουνίου 1940 - 3 Οκτωβρίου 1993) “Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι για να επιστρέφουμε σ’ αυτές.”    (Τρία κλικ αριστερά)   “Άρχισα να γέρνω...

(1 Ιουνίου 1940 - 3 Οκτωβρίου 1993) Σ' ένα κόκκινο μπαλόνι   Σε ενοχοποιούν Όχι τόσο οι πράξεις σου Σε ενοχοποιούν οι σκέψεις Οι σχέσεις σου Κάτι χαμόγελα που έσβησες Κάτι μαλακισμένες...

Η αγάπη είναι χρώμα άσπρο διάφανο και το σώμα της σχήμα ευλογίας. Κι αυτό το άλογο ψάχνει μέσα στους καπνούς το νεκρό καβαλάρη του μακριά να τον πάρει.   Σκέφτομαι αρχαία...

θα έρθει η εποχή που οι άνθρωποi θα διαλέγουν γονιούς, θα διαλέγουν δουλειά, θα διαλέγουν πώς να ζούν. Χρειαζόμαστε έναν θάνατο και όχι λιποθυμίες. Θέλουμε παραβίαση κόκκινου...

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις. Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια. Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις. Έχω μείνει...

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα και θάβγω στους δρόμους όπως και χτες. Και δεν θα συλλογιέμαι παρά ένα κομμάτι απ' τον πατέρα κι ένα κομμάτι απ΄τη θάλασσα -...

Θα 'ρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -μη βλέπεις εμένα- μην...