Αρχική Ετικέτες Κώστας Καρυωτάκης

Ετικέτα: Κώστας Καρυωτάκης

Σάββατο βράδυ, Κώστας Καρυωτάκης

Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε στο δρόμο σα λουλούδια οι απλές καρδιές, παθητικά ν’ ανέβουνε τραγούδια που τη χαρά ή τον απαλό του έρωτα ψάλλουν πόνο, ενώ για μένα η εβδομάδα ετελείωσε...

|Κώστας Καρυωτάκης

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι...  

Τελευταίο Ταξίδι, Κώστας Καρυωτάκης

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα! Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω...

Ανάσα, Κώστας Καρυωτάκης

H Ανάσα σου, είναι αυτή που τώρα αναβιώνει και μου θυμίζει πόσο καυτή ήταν· η απώλειά της με παγώνει εναντίον μου σ’ αυτό όλο το σύμπαν, περνούσε από το...

Yστεροφημία, Κώστας Καρυωτάκης

Tο θάνατό μας χρειάζεται η άμετρη γύρω φύση και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών. Aν έρθει πάλιν η άνοιξη, πάλι θα μας αφήσει, κι ύστερα...

Θέλω να φύγω πια, Κώστας Καρυωτάκης

Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα, σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο, θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα, απλό στοιχείο,...

|Κώστας Καρυωτάκης

Θέλουν να τους μιλάς τα σπίτια, να τους μαθαίνεις  αριθμητική ποιοί έφυγαν, ποιοί έμειναν. Να τους αφήνεις τα μάτια, να ΄χουν να δακρύζουν.    

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος, Κώστας Καρυωτάκης

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά   Κι...

Χαμόγελο, Κώστας Καρυωτάκης

Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε, ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει, ίσως γιατί οι συφορές έρχονται. Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει. Δε...

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα…, Κώστας Καρυωτάκης

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Kάποια χρυσή, λεπτότατη στους δρόμους ευωδιά. Kαι στην καρδιά αιφνίδια καλοσύνη. Στα χέρια το παλτό, στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη. Hλεκτρισμένη από φιλήματα θα ‘λεγες...

Top

“Το τουρλουτίνι” του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου

Ένα απόγεμα καθόμασταν όλοι μαζί στη μεγάλη σάλα. Η γιαγιά κουνιόταν νυσταγμένη στην πολυθρόνα της. Ξαφνικά ο Μάρκος γαύγισε και όρμηξε στο παράθυρο. -Ήσυχα! Πρόσταξε...

|Antonio Porchia