Ετικέτα: Κωστής Παλαμάς

(13 Ιανουαρίου 1859- 27 Φεβρουαρίου 1943)   Έρθεις δεν έρθης, θα σ’ αγκαλιάζω και με τη Σκέψη μου θα ταιριάζω τη ζωγραφιά σου.    

Ἔρθης δὲν ἔρθης, ἐγὼ θὰ σύρω τ’ἀργὰ τὰ πόδια γοργὰ ὡς ἐκεῖ, τὸ κουρασμένο κορμὶ νὰ γείρω στὴν ἔρμη πέτρα τὴ μυστική. Καὶ θὰ προσμένω καὶ θὰ πεθαίνω καὶ...

Μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, τὰ Θεοφάνεια τὴ νύχτα, σὲ μιὰ στιγμὴ γιομάτη μυστήριο, ἀνοίγουν οἱ οὐρανοὶ κι ὅποιος προφτάση τότε νὰ ζητήσῃ ὅ,τι θέλει, θὰ τἀποχτήσῃ αὐτὸ ποὺ...

  Έρθης δεν έρθης, θα σ' αγκαλιάζω...    

Ο άνθρωπος των γραμμάτων, ποιητής, πεζογράφος, ιστορικός, χρονογράφος, φιλόσοφος, εμπειρικός, θεωρητικός, ρητορικός, σιβυλλικός, δε μιλεί· γράφει. Τότε είναι εκείνος που είναι· στο στοιχείο του...

Αγάπη, Εσύ, χαρά της γης και τ’ ουρανού ευλογία, που είσαι γλυκιά σαν τ’ άστρο της αυγής, που είσαι μεγάλη σαν την Παναγία! Εμπρός Σου γονατίζω, αγνή θεά, και...

Καθόμαστε σαν πάντα οι δύο βράδυ στο σπίτι· αντικρινά της εγώ γειρμένος στο βιβλίο, σκυμμένη εκείνη στη δουλειά της.   Και το βιβλίο ήτανε στίχοι, ψυχή από λάμψη και αρμονία· έτσι...

Σου φέρνω απ’ τη γαλάζια μου πατρίδα κι απ’ τα φωτοσπαρμένα της τα μέρη, μιας μάγισσας δουλειά, μιαν αλυσίδα που ανθρώπου δε μπορεί να πλάσει χέρι. Είδα τον...

Απ’ το κανάλι οι πάσαρες με τ’ απλωτά πανιά γυρίζουν πρίμα, μας φέρνουν τα ζακυθιανά λουλούδια τ’ ακριβά, το πέρασμά τους γλύκανε κι εσένα, πικρό κύμα! Και πιο...

Τὰ πρῶτα μου χρόνια τ᾿ ἀξέχαστα τἄζησα κοντὰ στ᾿ ἀκρογιάλι, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη. Καὶ κάθε φορὰ...