Ετικέτα: Λέξεις Διάφανες

Θρηνώ όλες τις χαίτες των κοριτσιών που ‘ναι ριγμένες επάνω στα μαξιλάρια του συμβατικού έρωτα.      

Ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Άργησα πολύ να καταλάβω τι σημαίνει ταπεινοσύνη και φταίνε αυτοί που μου μάθανε να την τοποθετώ στον άλλο πόλο...

Ποιός να μου το έλεγε πως μια μέρα θα περνούσα απ’ την ανάμνησή σου και δε θα γύριζα να κυτάξω, ούτε καν από περιέργεια.    

Τίποτα δεν αφήνω να πέσει καταγής και να χαθεί. Φιλί με φιλί και ψίχουλο με ψίχουλο, χέρι με χέρι, θα τα μαζέψω όλα ξανά μες στην αγάπη...

Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί. *   Όσο μακριά και να κοιτάξω βλέπω γονατιστούς ανθρώπους –λες κάνουνε την προσευχή τους. *   Τον ξένο και τον εχθρό τον...

Η ποίηση είναι λογοτεχνία προφορική. /

Να εναρμονίζεσαι με τα πράγματα που σου έλαχαν και ν’ αγαπάς τους ανθρώπους που η μοίρα σ’ έταξε να ζεις κοντά τους – όμως να τους...

  Όχι δεν μπορείς να αντισταθείς στον Πολύ έρωτα, στα φιλιά που Πήρες και έδωσες μέσα σε ένα μόνο Βράδυ...    

(18 Φεβρουαρίου 1914 - 1 Mαρτίου 2004) Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε. Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις, γιατί τις ηνώχλησες;  

Σ’ αγαπώ σα φυτό που δεν ανθίζει, μα μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο.