Ετικέτα: Λόγια Απρόσωπα

Κι άξαφνα – για δες! – ξύπνησε, φασκιωμένη σε ένα μίγμα ονείρου καθάριου και πραγματικότητας θολής, να αναζητά δειλά δειλά ψήγματα του υπαρκτού, του...

Ξεκινώ να πω για τα πολλά και τα μεγάλα Κι όμως, στις παγίδες τους σκοντάφτω Ή στην προφάνεια της περιττότητας τους.   Άρα, τι μένει; Να μιλήσω γι’ αγάπη,...

Τηρώ ίσες αποστάσεις. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα. Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω...

«Λέγε» «Να, κάποιες φορές δυσκολεύομαι» «Τι σε δυσκολεύει;» «Αυτό το φως, ας πούμε» «Άστο αυτό, τι άλλο» «Να, ο ίδιος ο κόσμος. Είναι λίγο παράλογος, δεν είναι; Για παράδειγμα,...

«… Η πρώτη υποψία ανακούφισης εμφανίστηκε όταν, εντελώς ανέλπιστα, εν τω μέσω μιας φορτισμένης μέρας γεμάτης βροντών τεχνητών και άοκνων πυρών που απειλούσαν ενεργά...

Η διαφυγή δεν είναι ποτέ μια εύκολη υπόθεση. Όσες φορές κι αν έφερνε στο νου τα στάδια που έπρεπε να ακολουθήσει για να βρεθεί...

η νέα ζωή ήταν σαρωτική ορμητική αφόρητη περιττή αγκάθι βάσανο η νέα ζωή ήταν μια σύγχυση μουντζούρα στους τοίχους χαλασμένος οργασμός η νέα ζωή...

Μέρος Όγδοο «Σοκαρισμένος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις μετά τους απροειδοποίητους βομβαρδισμούς που έλαβαν χώρα πριν δυο μέρες στην καρδιά της...

… ζάλη, ένα τοπίο που καταρρέει, το σώμα μου καίει, είναι ολόκληρο μια προσομοίωση πυρκαγιάς, μάτια μισόκλειστα, πρησμένα, σειρήνες ασθενοφόρων κάπου στο βάθος, δεν...

ο χρόνος σταματά, ο λόγος μπαίνει σε μια ανήκουστη δίνη, μακάρι να γινόταν να δώσει ο χρόνος τα λευκά του διαπιστευτήρια, ο χρόνος σταματά...