Ατενίζουμε το θαμπό φως,
τον άγνωστο βυθό,
τα λουλούδια στο βάζο
μαραμένα να ικετεύουν
για λίγο νερό.
Ασθμαίνοντας ταξιδεύουμε
μέσα στις νύχτες,
ο φόβος αποξένωσε τις ανάσες,
το χαμόγελο στα μάτια μας.
Μεσουρανούν...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει