Ετικέτα: Μενέλαος Λουντέμης
Θα ήθελα πεθαίνοντας…, Μενέλαος Λουντέμης
«Θα ήθελα πεθαίνοντας
κάτι να ευχόμουν στους ανθρώπους
-να ευχόμουν πολλή, αμέτρητη ζωή-,
μα είναι περιττό.
Εκείνοι που αγάπησαν,
δε θα τη χρειαστούν…»
Αναμονή, Μενέλαος Λουντέμης
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να...
Μην αργείς…, Μενέλαος Λουντέμης
Μην αργείς. Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείς
Γιατί, σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,
θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά,
πως είν' ο χειμώνας,...
Το παραμύθι ενὸς ραγισμένου έρωτα, Μενέλαος Λουντέμης
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνα γραμμόφωνο.
Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο.
Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο
καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι,
ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο,
γιὰ νὰ...
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Μενέλαος Λουντέμης
(14 Ιανουαρίου 1912 - 22 Ιανουαρίου 1977)
ανέβα κι αν δεν βρεις δρόμο, φτιάξε!
Πάντα ανέβαινε.
Ακόμη πιο ψηλά.
Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη
μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
Καθαρό πρόσωπο, Μενέλαος Λουντέμης
Υπομονή. Δεν τελείωσαν όλα.
Σ'αυτή τη ζωή δεν τελειώνουν όλα
Ούτε σε μια μέρα
Ούτε σε μια ζωή.
Αργοπορία, Μενέλαος Λουντέμης
Ήρθες αργά
Και τα χρόνια μου είναι βιαστικά.
Εσύ έχεις το δικαίωμα να γελάς,
Εγώ δεν έχω το δικαίωμα ούτε και να κλάψω.
Εσύ μπορείς να πηδάς
πάνω απ'...
Σε περιμένω, Μενέλαος Λουντέμης
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος
Που δέν έχει τί να περιμένει
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να...
Ὁ σταχτὺς θάνατος, Μενέλαος Λουντέμης
Θαρροῦσα ὡς τώρα -φίλοι μου καλοί-
θαρροῦσα ὡς τώρα...
πῶς ὅλα τὰ πράματα
βαδίζουν στὴ γῆ
μὲ τὸ ἀληθινό τους χρῶμα.
Ἡ Χαρὰ ἄσπρη.
Ἡ Θλίψη χλωμή.
Ἔρωτας ρόδινος
Ἔτσι θαρροῦσα...
Καὶ περνοῦσα...
Ερωτικό Κάλεσμα, Μενέλαος Λουντέμης
Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι η φωτιά.
Έλα κοντά μου. Δεν...
Top
Η ορισμένη μέρα |Βασιλική Δραγούνη
Σαν να εισπνέεις κρατώντας την αναπνοή
για μια αιωνιότητα
αιχμαλωτίζοντας κάθε χλωμό άλλοθι
του απολεσμένου χρόνου.
Σαν η ανάσα αυτή να μπορούσε να ξορκίσει
τραυματικές απορίες
και πλάνα δράσης αδρανή...
