Κορδιλιέρες
χιονισμένες,
Άνδεις
λευκές,
τοίχοι
της πατρίδας μου,
πόση
σιωπή,
τυλίγει
τη βούληση, τους αγώνες
του λαού μου.
Ψηλά τ’αργυρόχρωμα
βουνά,
χαμηλά το πράσινο αστραπόβροντο
του ωκεανού.
Ωστόσο
ο λαός αυτός
τρυπάει τις αγκαθερές
ερημιές,
πλέει
στα κάθετα κύματα
και το απόγευμα
παίρνει
την κιθάρα του,
και τραγουδάει...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει