Ετικέτα: Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Έλα Θα βαδίσουμε σιγά μην ακουστούμε.     *Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μες απ’ το σώμα σου Kαι ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του Μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε Δοσμένο στην...

Τα μάτια σου ανεβαίνουν εντός μου πλημμυρίζοντας μες στον ψιθυρισμό του δάσους και στο δρόμο καθώς μετεωρίζεσαι ίδιο πουλί θαλασσινό γιατί μόνον εσύ ξανοίγεις και ρημάζεις δρόμους   γιατί...

Το Ποίημα θέλω να είναι νύχτα Περιπλάνηση Σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες, Όπου η ζωή χορεύει...    

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου καυτό σακατεμένο μου διαμάντι γυμνό κορμί της θάλασσας που έπαιξες χορδές του αέρα μέσα στα μαλλιά μου   Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου ηλεκτρισμένα μάτια...

Αυτών που έφυγαν για πάντα από τη Ζωή μας. Κι ας υπήρξαμε αληθινά γι’ αυτούς. Το αίμα τους μας δόθηκε, μας πονά, και Γι’ αυτό μας ελέγχει.    

17 Σεπτεμβρίου 1931 - 6 Αυγούστου 1996 Φύγε. Το κορμί σου είναι πολύ υπαρχτό. Τούτη η μουσική που γλιστράει απ’ τα χέρια σου κι ανακατεύεται με τη...

Η ποίηση δεν μας αλλάζει τη ζωή το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει Δε σταματά τη σήψη που...

Το παράθυρο ανοίχτηκε και πάλι Η σιωπή της νύχτας μού ξαναθύμισε κοιμισμένα πλακόστρωτα και περιβόλια κι αυτή τη μουσική που κάνει τη σιωπή και κλαίει   Δεν ξέρω αν...

Θέλω να γράψω ποιήματα ηλιόλουστα επάνω στα ακρογιάλια των χεριών σου Θέλω να γράψω ποιήματα αχτένιστα επάνω στο αχτένιστο κεφάλι σου Θέλω να γράψω ποιήματα αδέσποτα Μισολιωμένα στο κατάξανθό...