Ετικέτα: Νίκος Καρούζος

«Έαρ μικρό, έαρ βαθύ, έαρ συντετριμμένο» Νίκος Καρούζος

Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο. Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει...

Μια γυναίκα κλαίει στον ίσκιο της φωνής –ω χλοερά γόνατα- και φεύγει. Το κακό σαν άχρηστο ζώο. Έβλεπα τα στήθη της κι ήτανε βράδυ πολύφυλλο και φωισμένο. Σα μίσχος...

(αποσπάσματα «Διαλόγων») 1   Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -— με κουρελιασμένα μάτια με φλογωμένους κροτάφους απ’ την πτώση να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου.   Πεσμένος αισθάνεσαι την κόλαση που είναι...

Πάλι στοὺς δρόμους ὁποὺ ζήσαμε τὴν προσωπίδα κόκκινη μὲ σταλαγματιὲς χρυσοῦ τέτοια περιπέτεια τέτοια ὡραία ἐλπίδα μέσ᾿ στὶς συνέχειες τῶν ὀνείρων ἔχω τὸν ἀμνὸ δὲν πιστεύω στὰ ποτάμια...

Ψηλά η νύχτα μοιάζει έρωτας. Ελκύομαι από τα φεγγάρια.      

Ν’ απαγορεύεις το μέλλον ολόκληρο στον εαυτό σου μέσα και να βλέπεις ήρεμος το δυστύχημα της υπάρξεως.    

Ξόδεψα μακρινούς περίπατους για να καταλάβω: Η ζωή δεν έχει και τόση ζωή μέσα της∙  

Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;  τίποτα-:μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.  

Θα μας πατήσουν πέλματα πολλά στο τέλος τα ίδια μας τα όνειρα, θα μας σώσουν. Μείνε στην αγάπη.