Ετικέτα: Ντίνος Χριστιανόπουλος

Μες στην απελπισμένη έξαψή μου μην είσαι τόσο αδυσώπητος μαζί μου. Δείξε μου αγάπη, έστω και από συμπόνια, όταν τα χείλη δεν μπορούν να ειρωνευτούνε, όταν τα χέρια...

Ούτε να πεθάνω θέλω ούτε και να γιατρευτώ∙ θέλω απλώς να βολευτώ στην καταστροφή μου. Όταν τρελαίνομαι τις νύχτες για κορμί, να βρίσκεται ένας άνθρωπος να με...

Απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά Πειράζει να  εξαιρέσουμε τη μοναξιά;    

Αν δεν μπορείς να χτίσεις μπορείς να σκάψεις     Αν δεν μπορείς να γίνεις μπορείς να είσαι   (Μικρά ποιήματα, 1960-1978)

Όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν: δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια φώτα που πέσαν πάνω μου...

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε. Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του. Φυλλορροούσε...

Μου ’πες πως η αγάπη σου δεν ξέρει από φιλί, δεν έχει χάδια, δεν κάνει γι’ αγκαλιάσματα, κι αν θέλει η έξαψή μου τρυφερότητες, σ’ άλλα κατώφλια...

Βαρέθηκα τις όρθιες και βιαστικές αγάπες.      

Υπάρχει μια φωτογραφία, που αποδεικνύει πως εσύ και εγώ συνυπήρξαμε. Κι έκλαψα πιο πολύ. Γιατί εγώ δεν είχα ανάγκη τη φωτογραφία για να θυμηθώ.    

(20 Μαρτίου 1931 - 11 Αυγούστου 2020) Λοιπόν, για να τελειώνουμε, δε με νοιάζει τι γνώμη έχεις εσύ για μένα, αλλά τι γνώμη έχω εγώ για εσένα. *   Είμαι...