Ετικέτα: Οδυσσέας Ελύτης

Τίποτα να μην έχω εγώ μονάχα εσένα    

Στα μαβιά κρόσσια της οδύνης Στʹ αγάλματα της αγωνίας Στις υγρές σιωπές Υπάρχει ένα πρόσωπο Τόσο πολύ βγαλμένο από τα δάκρυα… Η θητεία του καλοκαιριού Στα πεύκα και στα κύματα Ένας...

(απόσπασμα)   Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω...

(2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996) «Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.» * «Πιάσε την αστραπή στο...

Πάρε με, πάρε με στην αγκαλιά σου και παρηγόρησέ με που γεννήθηκα.    

Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα.   Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’...

(απόσπασμα)   Σ’ αγαπάω μ’ ακούς; Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν...

(2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)   Από τον στοχασμό σου    Από τον στοχασμό σου …πήζει …ο ήλιος μες στο ρόδι κι ευφραίνεται   *Tιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. *Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Κατά πού...

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος...