Αρχική Ετικέτες Ologramma

Ετικέτα: Ologramma

Lydia Venieri_Pavlos (Dionysopoulos)

ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ | Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη t. +30 2310 240416, e-mail: lolanikolaouartgallery@gmail.com http://lolanikolaougallery.blogspot.gr   Δελτίο τύπου   Lydia Venieri_Pavlos (Dionysopoulos) 22.10—20.11.2020 Έναρξη Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020, 17.00 – 21.30 Η  διεθνής...

Η Πέτρα του ήλιου, Οκτάβιο Πας

(απόσπασμα) Η ζωή πότε ήταν αληθινά δική μας, πότε είμαστε αληθινά αυτό που είμαστε αληθινά, μονάχοι μας, δεν είμαστε, δεν είμαστε ποτέ παρά ίλιγγος και χάος γκριμάτσες στον καθρέφτη,...

Ἀπόκριση, Νικηφόρος Βρεττάκος

στὸν ποιητὴ Θανάση Παπαθανασόπουλο     Ὁ ἥλιος μοιράζεται σὲ κομμάτια μέσα στοὺς ποιητές. Εἶναι τὸ ἀντίδωρο ποὺ ὁ Θεὸς διανέμει στοὺς ἐντολεῖς του.   Συμμετέχουμε στὴν ὑπόθεση τοῦ φωτός.   Ἐνῶ φτιάχνουν...

Κατακόρυφη ποίηση, Roberto Juarroz

Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι Ο παράδεισος είναι κάτι που χάνεται καθημερνά Όπως καθημερνά χάνονται η ζωή, Η αιωνιότητα κι ο έρωτας. Έτσι επίσης χάνουμε την ηλικία Που, ενώ φαίνεται...

H ωραία, Γιώργης Μανουσάκης

Ήταν μια τέλεια σύνθεση από παιγνίδια ερωτικά λευκών χεριών νωχελικά λυγίσματα κύκνειου τραχήλου χρυσές απετονιές βλεμμάτων κι αναλαμπές θεϊκών χαμόγελων. Λάθος μου, βέβαια, που θέλησα ν’ αναζητήσω το ανύπαρχτο. Μ’...

Προτροπές, Ηλίας Κεφάλας

Διάφανος να είσαι. Σαν τη σταγόνα της βροχής που κρέμεται στη λαμπερή απόληξη των φύλλων. Γυμνός και τόσο καθαρός. Όπως αστέρι και κρύσταλλο, που το χτυπά η αντηλιά. Γι...

|Σαπφώ

«…ακούγοντάς σε να γλυκομιλείς και να γελάς τόσο όμορφα · αυτό, στ’ αλήθεια κάνει την καρδιά μου να σκιρτά μέσα στα στήθη. Γιατί, κάθε που...

Κέρινα μαλλιά

Νυσταγμένα μάτια που πικρά χαμογελούν κοιτούν την άδεια πόλη. Φλεγόμενοι βόστρυχοι ξεπρόβαλλαν από το κράνος του. Μοιάζανε της πόλης λυχνίες που λαμπύριζαν μονάχα για δυο μάτια...

Με κεινην, Pablo Neruda

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός, περίμενέ με   θα τον ζήσουμε με κέφι. Δος μου το μικρό χέρι σου: θ' ανεβούμε και θα υποφέρουμε. θα πηδήσουμε και...

Top

Τέχνη, Τάσος Λειβαδίτης

Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν, και μ’ όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα γι’ αυτό το τέλος που υπάρχει...

Dolore