Ετικέτα: Ologramma
Όταν κάνει κρύο, Φερνάντο Πεσσόα
Όταν κάνει κρύο τον καιρό του κρύου, για μένα είναι σαν να ’κανε καλοκαιρία,
γιατί για το είναι μου, επαρκές στην ύπαρξη των πραγμάτων,
το φυσικό...
Eυτυχές το νέο έτος, Xριστόφορος Τριάντης
Ευτυχές το νέο έτος
εύχονται
στα νεκροταφεία και στον δρόμο
οι έμποροι (πάσης φύσεως)
και οι διευθυντές (πάσης υπηρεσίας).
Σαν να ‘ναι ο χρόνος
μια συνθήκη αριθμών και αυταπάτης.
Κι όλοι...
Ποδηλατώντας, Αντώνης Τσόκος
Ανατυπώνω μέρες ξεγνοιασιάς. Με μαεστρία εφηβική
σκιτσαρισμένες.
Ποδηλατώ ανυπότακτα σε
τοπίο που κατακερματίζει τη σκιά μου. Μοιράζω
τον ιδρώτα μου σε τσιμεντένιους δρόμους και
ασφάλτινες μοναχικές λεωφόρους. Ρουφώ τα...
Απέραντη, Pablo Neruda
Βλέπεις αυτά τα χέρια; Έχουν μετρήσει
τη γη, έχουν ξεχωρίσει
τα ορυκτά από τα δημητριακά,
έχουν κάνει ειρήνη και πόλεμο,
έχουν καταρρίψει τις αποστάσεις
όλων των θαλασσών και ποταμών,
κι...
Μονάκριβή μου, Ναζίμ Χικμέτ
Μα να ‘σαι σίγουρη , πολυαγαπημένη μου,
Αν το μαύρο και μαλλιαρό χέρις ενός φουκαρά ατσίγγανου
Περάσει στο λαιμό μου τη θηλειά
Άδικα θα κοιτάνε μες τα...
Είπα ν’ αφήσω, Γιώργος Θέμελης
Είπα ν’ αφήσω αυτό το πεθαμένο σπίτι
να πάω να κατοικήσω επάνω στη θάλασσα
Σκιές το κατοικούν ξεχασμένες φωνές
εξαρθρωμένες κούκλες ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες
Το παράθυρο γέρνει γυμνό...
Αὐτοβιογραφία, Νικηφόρος Βρεττάκος
Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο
τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι
μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα:
τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου.
Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα
τὰ...
Ύπαρξη, Δημήτρης Καρπέτης
Η Ύπαρξή μας τρύπωσε σε φυλλωσιές ελπίδας νύχτες
απόγνωσης που ο ήχος τους έγινε θρήνος
και ο θρήνος κύμα που άφησε τα ίχνη του ανεξίτηλα
στις διαδρομές...