Ετικέτα: Ologramma

(ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΤΣΕ) Άνθρωπε πρόσεχε, δεν χρειάζεται να κοιμάσαι σε όλη σου τη ζωή. Ξύπνα τα βαθιά μεσάνυχτα και πάρε τους δρόμους. Δεν βαρέθηκες να κλωθογυρνάς γύρω από τα...

Καθώς περνούν τα χρόνια πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν~ καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές, βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια~ ξέρεις πως εκείνοι που...

Βροχή. Ψιχαλιστή ποτιστική δαρτή. Υετός. Ομηρική βροχή. Όμβρος. Αρχαία βροχή – καταρρακτώδης. Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα. Χιών. Χιόνι χιονόνερο. Νιφετός. Χάλαζα χαλάζι χαλαζόκοκκος. (Σιούγκραβος στα όρη Τσαμαντά). Υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα αναντάμ παπαντάμ. Προσφάτως...

Πάντα όταν ακούω κάποιον να λέει πως είναι ελεύθερο πνεύμα, πάντα σκέφτομαι από μέσα μου_ "να, ένας άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει τη φυλακή του. Που ζει...

Μαρίας Πανούτσου SALUADE Α΄     5   ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ   Το φουστάνι το μαύρο πεσμένο στο ξύλινο δάπεδο. Στην παλάμη ιδρωτίλα, στους λοβούς πάχνη. Τις αγριάδες του στήθους της εσύ, ανήμπορος να δαμάσεις. Τις κόρες...

Αἰσθάνομαι μόνος ἀφοῦ δὲν ἔχει δεύτερη ζωὴ ν᾿ ἀλλάξουμε καὶ τὸ φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ἴδιο. Σύντροφε οὐρανὲ ἄλλοτε ἡ ἐλπίδα φεγγοβολοῦσε στὰ χέρια κοιτάζω τὸ σῶμα βρίσκω τ᾿...

Aν με ξεχάσεις… Ένα θέλω να ξέρεις. Ξέρεις πώς είν’αυτό: κοιτάζω το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου, αγγίζω πλάι στη φωτιά την ατάραχη στάχτη ή το ρυτιδωμένο σώμα...

  Ο Αγιότατος Έρως > «πέτρα στο λαιμό μου το παραμύθι του κόσμου»   Γράφει η Μαρία Πανούτσου.     ανησυχώ για μένα μόνο για μένα μόνο για μένα πέτρα στο λαιμό μου...

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα ξέρω Εγώ που κάποτε σ ‘άγγιξα με τα μάτια της πούλιας Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ ‘αγκάλιασα και χορέψαμε...

VII Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι...