Ετικέτα: Ologramma
Τύψεις, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια,
φώτα...
Ο Έλληνας ζωγράφος Χρήστος Μποκόρος στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Καστελλόριζου
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου
Ο Χρήστος Μποκόρος στο Καστελλόριζο
26/8 – 2/9/2018
«Προσπαθώ να κοιτάζω εκεί που δεν κοιτάζουμε πολύ. Ψάχνω να βρω τη σημασία...
Μικρός Θρήνος, Νάνος Βαλαωρίτης
Γράμματα που έγραψε στο βλέμμα τους η αγάπη
Όνειρα που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες
Ο θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους
Έσβησαν έτσι τα λαμπρά...
Αναπνέω και κοιτάζω, Γιώργος Θέμελης
Αναπνέω και κοιτάζω τους δρόμους
Τ’ ουρανού και τ’ ανέμου
Κοιτάω τα παράθυρα τα βαθουλωμένα πρόσωπα
Το φως που τρυπάει τα ερημικά μου χέρια
Ακούω τους χτύπους του...
Δεκέβρης του 1903, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια
όμως το...
Ποιος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου, Γεώργιος Βιζυηνός
Με το άκουσμα και μόνο του ονόματος του Βιζυηνού, ο ενθουσιασμός μου ήταν διάχυτος. Ειδικά, όταν αποφασίσαμε να διαβάσουμε το βιβλίο «Ποιος ήτο ο...
/ Φολέγανδρος /
Παραλία Γαλίφος, Φολέγανδρος
*Από το προσωπικό αρχείο της Αλεξίας Κατσαβού.
Φυγή, Γιώργος Σεφέρης
Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας
ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε
ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ
ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι
ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε
νὰ...
Το μπλε που σε τυλίγει, Μιχάλης Γκανάς
Το μπλε που σε τυλίγει
είναι η στάχτη
του καμένου χρόνου.
Φυσάει ένας αέρας,
φέρνει φωτογραφίες και τετράδια.
Από τα κάτω χρόνια.
Εδώ γελάς, εδώ σωπαίνεις,
εδώ σας πήρανε με φλας
φοράς...
53α Δημήτρια – Η γιορτή της Θεσσαλονίκης
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 53ων ∆ΗΜΗΤΡΙΩΝ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
29 Σεπτεμβρίου
Τόπος: Συµµαχικά Νεκροταφεία Ζέιτενλικ
Μουσική Συναυλία Ζέιτενλικ - Η Επαναφορά της ειρήνης.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης υπήρξε η σκηνή µιας...
Top
Μοναχικοί ταξιδιώτες, Χρίστος Λάσκαρης
Ἄνθρωποι ποὺ ταξιδεύουν μόνοι:
κατὰ κανόνα σιωπηλοί,
πιάνοντας θέση σὲ παράθυρο.
Δὲν ἔχουνε ἀποσκευές,
δὲν ἔχουνε κανέναν νὰ τοὺς περιμένει.
Συνέχεια κοιτάζουν ἔξω.
Ἂν κάποιος τοὺς ρωτήσει ποῦ πηγαίνουνε,
μοιάζουν σὰ...
