Αρχική Ετικέτες Ologramma

Ετικέτα: Ologramma

Πάντα, Pablo Neruda

Για πριν από μένα δε νιώθω ζήλια. Έλα μ’ έναν άντρα στη πλάτη, έλα μ’ εκατό άντρες στα μαλλιά σου, έλα με χίλιους άντρες  ανάμεσα στα στήθη και στα πόδια...

Το Νόημα της ζωής…

«Γιατί ζούμε;». Δυο λέξεις οι οποίες όταν συνδυάζονται προκαλούν ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει την ανθρωπότητα από καταβολής κόσμου. Ένα ερώτημα το οποίο επιδέχεται...

Η μπλε περίοδος της ζωής του Χέρμαν

Η μπλε περίοδος της ζωής του Χέρμαν Ο άντρας κοιτούσε έξω από το παράθυρο του δωματίου, τα γυαλιά του, ήταν ακουμπισμένα στο γραφείο, τα σεντόνια...

Χωρίς Να Σε Βλέπω, Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ’θελες να...

Ερημιά, Γιώργος Θέμελης

Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα… Απ’ όπου περάσης νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο να βγαίνη από τους δρόμους που δεν πάτησες, από τα σπίτια που δεν...

κοντσέρτο για δυο φαντάσματα κι ένα ματωμένο βιολί…

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου Και ήρθανε και λιώσανε Τα νύχια του αετού από την μοναξιά Και το ράμφος του μονάχος του γύρισε Μοναχός να πεθάνει    έπρεπε αν ήθελα ακόμα να σωθώ αν...

Θρίαμβος χρόνου, Νίκος Καρούζος

Φιλοσοφείς τρυφερότητα χωρίς φιλοσοφία· στέργεις αιωνιότητα μονάχα με το βλέμμα· είσαι μια ζωντανή βαθειά σελίδα σώματος π’ αστράφτει σε παρθενικότητα. Ο χρόνος είν’ ακόμη για σένα θρίαμβος και σου τον εύχομαι πάντα.

Σκοτεινή saga, Μάκης Συνοδινός

Τι είναι αυτό που, σε έναν νοητό χάρτη, θα ένωνε το υπερώο ενός ψυχιατρείου, δύο σπίτια που εγκαταλείφθηκαν άρον άρον σε Αθήνα και Παρίσι...

Λέει η Πηνελόπη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

And your absence teaches me what art could not                                    Daniel Weissbort   Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα κάτω απ’ το βάρος της λέξης γιατί εμποδίζεται η...

Αυτοί παιδί μου δεν, Μιχάλης Γκανάς

Αυτοί παιδί μου δεν δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι...

Top

Τάσος Λειβαδίτης: Ο ποιητής της μνήμης, της ήττας, της μάταιης ύπαρξης,...

Τιμήθηκε με: Το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979). Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Κινέζικα, Σουηδικά, Σερβικά, Ουγγρικά κ.α. Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988 αφήνοντας μας ως κληρονομιά, πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές-θησαυρούς.