Ετικέτα: Ologramma

Δεν υπάρχουν αυτονόητα. Όλοι αγαπούμε δυο τρείς… αλλά αυτό πράγματι αποτελεί μια ξέχωρη κουβέντα και μόνη… Κάποτε μου σύστησαν μια κοπέλα και είπαν τάχα πως πήγαινε μέσα της...

https://www.youtube.com/watch?v=qc5mi6VDk30&ab_channel=NotaProuss

Η αγάπη ξεντύνει τα κορμιά εσύ μ’ ανοίγεις παράθυρο με κλείνεις με στολίζεις φυτά και τα περιποιείσαι με μυρίζεις με διψάς με κρατάς ξαφνικά με λύνεις και γελάω ακόμα ακόμα  

Τρωτό το πλήρωμα του χρόνου, παρωχημένο τσαλακώνεται μέσα στην άβυσσο. Τα φωτεινά χαμόγελα στοίχειωσαν. Μια νηνεμία εκκωφαντική βεβήλωσε τους αλαλαγμούς του πάθους. Την ώρα των αναστεναγμών συλλέγω τις ταλαντώσεις του σώματος, τα...

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ, Όλη τη νύχτα Ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος, Αξημέρωτος ήχος.   (Το λίγο του κόσμου)

Και σ’ αγαπώ όταν το πρόσωπό σου με ξυπνά στις επτά και τριάντα κι αρχίζει η νέα μέρα με την τρυφερότητα κάποιων χειλιών δίχως κόκκινο κραγιόν. Να σε...

Μύθι Μύθι Παραμύθι   Μαρία Κασσιανή Σκουλαρίκου - Πανούτσου ΠΙΝΌΚΙΟ ΚΑΙ ΚΆΣΤΑΝΟ* ή το σπίτι του δάσους ή το χαμόγελο που εξιστορεί   Μια φορά και ένα καιρό όπως ξεκινούν τα παραμύθια...

Συμβαίνουν τόσα πολλά ταυτόχρονα, που το μυαλό μου δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να τα επεξεργαστεί. Να τα κατανοήσει. Να τα μπορέσει. Γύρω...

Κάποτε ὅλα τελειώνουν: θολά ποτάμια καί νύχτες. Ἀρκεῖ νά μπορέσεις νά σώσεις στό τέλος τήν ψυχή σου, καθώς ἡ μητέρα τό βρέφος της διαβαίνοντας μιά πυρκαγιά ἤ μιά θάλασσα.

Εάν οι μέρες σας κυλούν βιαστικές, σχεδόν βίαιες και δεν προλαβαίνετε να υπάρξετε, προτείνω να διαβάσετε Νικολάι Γκόγκολ. Όχι γιατί δεν απαιτείται βάθος σκέψης...