Όσο και να λιώνεις,
το φυτίλι σου δεν σβήνει.
Είσαι άναμμα της φύσης,
που η θλίψη δε συνθλίβει.
Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel.
Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...
Υποφέρω μέσα
στην κουβέρτα
της σιωπής
που υπολείπεται.
Στον απόηχο της
απόστασης
ο χρόνος μας
έγινε σίδερο,
έγινε
μαύρο αίμα
το μεσημέρι του ήλιου,
η ώρα που τα μάτια μου έπηξαν
μέσα στο ξεραμένο αλάτι,
ένα νεκρό...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει