Το δωμάτιό μου
είναι όπως το δικό σου.
Τα ρούχα μου
είναι όλα πάνω στην καρέκλα μου
και το μυαλό μου
έχει χυθεί στο πάτωμα.
Μπορώ να σ' αγαπήσω,
χωρίς εσύ...
Τώρα, του φαινόταν πως είχε μπροστά του, ένα καινούργιο κόσμο, εντελώς αθώο και αγνό. Αμόλυντο από την κακότητα, την παλιανθρωπιά κάθε είδους. Ένιωθε σαν να τραβούσε...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει