Να μπορούσες να χαθείς,
έστω για λίγο,
στα ερείπια του χρόνου,
(όπως χάνεται κανείς στους δρόμους μιας νέας Πομπηίας),
να ξεχάσεις το σημείο που στέκεσαι,
το σταθερό, αμετάβλητο κέντρο...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει