Ετικέτα: Σωτήρης Ρούσσης

Τα λεωφορεία χώροι ιεροί απ' την αγωνία των ανθρώπων χορτασμένα

Δαντέλα το κορμί σου και γω    αντίχειρας δίχως τριβή

Ένα δεκάρικο κοστίζει η αξιοπρέπεια. Ίσα να πάρεις λίγο γάλα και μισό κιλό ψωμί, λίγες φακές, δυο φρούτα και λίγο φρέσκο καφέ. Ίσα να φτάσεις στο ταμείο δίχως στόματα και...

Είναι πολλά τα δέντρα που μοναχά τους στέκονται απάνω στις πλαγιές. Κάποια το κάνουν για να αποσπάσουν το βλέμμα του παρατηρητή. Κάποια άλλα γεννήθηκαν μόνα· μέσα από δάκρυα πουλιών και χάδια...

Δαντέλα το κορμί σου και γω    αντίχειρας δίχως τριβή

Θα μπορούσα να γίνω κουμπί στην πλεκτή σου τη ζακέτα. Φτιαγμένο από εξαίσιο υλικό να περιμένω τ' ακροδάχτυλά σου για να νιώσω της υπάρξεως μου τον σκοπό: Να κάνω τα αδύνατα δυνατά ώστε...

Όταν έρχεται η ώρα του νυχτερινού ύπνου ξαπλώνω με πρόσωπο στον τοίχο και πλάτη στο υπόλοιπο δωμάτιο. Περιμένω πως θα ‘ρθεις να μ’ αγκαλιάσεις κουρνιάζοντας δίπλα μου από την...

Θα σχεδιάσω το αποτύπωμα των χεριών μου απάνω στους κροτάφους σου.   Ύστερα θα σε ντύσω με τις πιο απλές λέξεις.   Αυτό είν' όλο κι όλο το σχέδιό μου.