Ετικέτα: Θωμάς Γκόρπας

Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι περίπατος τα ξημερώματα άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι χαρταετός που ξέφυγε απ’ τα χέρια παιδιού κλάμα παιδιού στη μέση πανηγυριού φιλιά ανάμεσα στις προδοσίες κλωνάρι που...

Σε χαμηλωμένο φως που δεν ξέρει την περηφάνια βασιλεύεις εσύ που την ξέρεις. Σε απαλή εγκατάλειψη τραμπαλίζεται το χαμόγελό σου, φρέσκο φύλλο που παίζει με μικρό βοριά. Κι...

Δεν έχουμε καρδιά για πέταμα.    

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ʽρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε...

Ήρθε μια κοπέλα στο γραφείο μας το πρωί χωρίς μπογιές στο πρόσωπο χωρίς κακόν άνεμο στα μάτια. Μας έφεγγε χαμόγελο αληθινής καλημέρας. Ο προϊστάμενος της έδειξε την εξουσία...

Στα χείλη των ερυθρών χαραδρών ανθούν λευκά λουλούδια Στα δροσερά υπόγεια των καλοκαιριών αιχμαλωτίζονται Καρδίες Παιδιών η απελπισία ηχεί και πέραν της Ποιήσεως ακόμη Και των ενδόξων Ρεμπέτικων...

Η κοπέλα απέναντι στο άλσος συνομιλεί μ’ επιθυμίες κι ατσάκιστα μυστικά. Τα χέρια της δείχνουν τους δρόμους, τα πόδια της προσανάβουν το τραγούδι της χλόης, τα μάτια της...

Mάνα εκείνο που λέμε απλώς καρδιά Χρειάζεται όλου του κόσμου τον παλμό για να μπορεί να πάλλει στα μέτρα του μέλλοντος (...)

Μου φεύγουν οι λέξεις σαν πρωινά πουλιά ξαναγυρίζουν το βράδι Κατεβαίνουν την πλαγία αρνιά το βέλασμά τους γίνεται χάδι για Την καρδιά. Πουλιόνται φτερά στην αγορά...

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα 'ρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε...