Ετικέτα: Τίτος Πατρίκιος

Συναντιόμαστε σαν τα παγόβουνα, όχι επειδή έχουμε πια παγώσει, αλλά γιατί από τα όσα δείχνουμε κρύβουμε ακόμα περισσότερα κάτω από την επιφάνεια του νερού.    

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, μην πολυκαμαρώνεις. Ίσως δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.   *Από την Συλλογή "Αντιδικίες" (1955)

Μιλᾶμε γιὰ κεραυνοβόλους ἔρωτες, φιλίες, προσηλώσεις. Δὲν μιλᾶμε γιὰ τὴν κεραυνοβόλα ἀποξένωση, ποὺ μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὴν ὁποιαδήποτε στιγμή. Ἴσως ἐπειδὴ ἀργοῦμε νὰ τὴν παραδεχτοῦμε.    

Όχι πως δεν τον στενοχωρούσε να κάθεται στις τελευταίες σειρές, όμως περισσότερο θα τον στενοχωρούσαν το σπρώξιμο, το στρίμωγμα, οι φωνές όσο να φτάσει...

Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα χαμογέλασες. Ακόμα κι όταν έδιωχνες κάθε τι δικό μου. Ακόμα κι όταν νόμισες πως τό ‘διωξες.  

Λοιπόν δοκίμασα και την εκδίκηση. Πάλι εγώ ήμουν ο χαμένος.  

Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα πρόβλεψα. Συναντηθήκαμε σαν ξένοι.   Ίσως να γίναν όλα έτσι επειδή τα πρόβλεψα.  

Υμνώ τα πόδια που δεν αγγίζουν λες τη γη σαν να ήσανε αέρινα, τις γάμπες σαν σπαθιά που σκίζουνε στα δυο και το πιο βαθύ σκοτάδι τ'...

Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου να οσμιστώ δροσερές και...

Ο ύπνος λύνει τα σώματα τ’ αλαφρώνει τα μετεωρίζει λευτερώνει κρυφές δυνάμεις ανομολόγητες επιθυμίες αισθήσεις απαγορευμένες Ο ύπνος δεν μπόρεσε ποτέ ούτε την πιο επιπόλαια συνουσία ν’ αντικαταστήσει.